Groot-Duitsche dichtkunst

Een reeks vertolkingen

[p. 195]

Ode

Trek uw voren, boer, als steeds door het land
En werp de zaden over de aarde uit.
Wellicht golft toch omtrent oogstmaand u
Tot schouderhoogte de blonde halmvrucht.

Treed onder de balken voor het simpel maal en
Lig bij uw huisvrouw des nachts en mooglijk
Dat straks een nieuwgeboren zoon de
Kleine armen uitstrekt naar u.

Maar wees op uw hoede! Draag immer het stalene
Kleed des krijgs ook achter den ploegschaar.
Leg vòòr u bij 't feestmaal het zwaard en licht zij
Immer onder uw brauwen de slaapdrang.

Drijf, o herder, de heerde rustig het woud toe,
Doch omklem instee van de makke de speer. Het
Dunkt ons: het wintert allengs en dan meerdert
Daarginds der wolven en roovers sluipzucht.

Herfst na herfst droegt gij u kransen blij huiswaarts
Gezegend u wetend door de veite uwer gronden.
Nu nadert diefswijs de nijd uw erf, al feller
Verbitterd, ù zóó fìer te moeten aanschouwen.

Richt helder, o rechter, daar in het markthuis. Nog heden
Velle gij vonnis naar wet, er kome wat kome.
In een man heemt bereidheid, die, waakzaam,
Niet vòòr de waarlijke stonde vraagt en ontleedt.

Rudolf Alexander Schröder