Vrolijkheid
(1852)–Prudens van Duyse–
Auteursrechtvrij
[pagina 74]
| |
De Os,aant.Eerwaardige Os, o, broeder van den Ezel,
Ik wil u zingen: kom!
Men roemde uw makker dikwijls boven allen;
Laat vrij van d'Ezel op den Os mij vallen,
En keeren 't spreekwoord om.
't Penceel laat u in goed gezelschap pronken,
Naast Engel, Arend, Leeuw.
Een bijbelman, die zulks wou mij verklaren,
Hield, dat zij dus alreê vereenigd waren
In der Propheten eeuw.
Sint Lucas, die te Bethlehem u maalde,
Bleeft ge ook erkentlijk bij.
En menig, die aan dit gevoel bij menschen
Niet meer gelooft, mag u den lauwer trensen,
Ook zonder dweeperij.
| |
[pagina 75]
| |
Ja, ik bemin Sint Lucas gildewapen
In Rubens eedle stad.
Daar staat ge nog, om d'adeldom te staven
Van schilders, die uw eere niet begraven,
Schoon u 't heelal vergat.
O, dat ze 't schilderveld maar voort beploegen
Op Sinte Lucas spoor.
Geene eerestar, door koningen geschonken,
Haalt bij den wapenborde, dat blijft vonken
In onverdoofbren gloor.
Maar licht wil iemand op uw hoornen tieren,
Voor dien cierade bang.
Verstrekten zij dan niet tot vreugdebekers
Den helden, oud Germanië te wrekers
Bij trotschen zegezang?
Men slachtte u eens den Goden tot offrande,
En 't smaakte priestren wel.
Thans lust gij ook den ongewijden monden
(De ondankbaren!), nadat ze uw lof verkondden,
O landbouw-meêgezel.
Zoo lang u de aarde eerbiedigde, als Egypte,
Was 't gouden eeuw alom.
't Werd de ijzeren, toen men uw bloed niet spaarde,
En 't menschenbloed doorweekte alom nu de aarde,
Wier klacht ten hemel klom.
| |
[pagina 76]
| |
Hoe menig kransjen voegt u nog!... maar springe ik
Van d'Os op d'Ezel niet!
Ach, waart ge als aan mijn Grootvaâr, mij ten makker:
Hij ploegde met u zich gezond op d'akker, -
En ik verteer me op 't lied.
|
|