Vaderlandsche poëzy. Deel 3
(1840)–Prudens van Duyse–
Auteursrechtvrij
[pagina 69]
| |
Warin.aant.'t Melaelgraveren
Maekt Lood wijk trotsch op hem.
m. doolaeghe.
O Franschen, die zoo fier den schedel steekt ten hoogen,
Als waert ge elk eereperk verwinnend ingesneld,
Die op den nabuer ziet met halfversmadende oogen.
Wanneer het grootheid van doorluchte geesten geldt;
Wie deed, in Seine's oord, door zucht voor't schoon bewogen,
In 't muntenbarend stael het beeld van vorst of held
Herleven, dat veel meer dan marmren zegebogen
Aen 't laetste nageslacht bun namen overstelt?
Wat hoogbegaefde hand heeft de eerste u 't geld geschonken,
Wier kunst het goud verwon, waeruit het was geklonken,
En eeuwig leven zal, wat of de tijd verdelg'.
Wie kon den vorstentrots van Lodewijk verwekken,
Als hy, verbaesd om zijn zoo fraei gedreven trekken,
De onsterflijkheid ontfing van zulk een hand? - Een Belg!
|
|