Vaderlandsche poëzy. Deel 3

[p. 68]

Daniel Seghers.

Siet gy reyn bloemkens onvernepen

Seght en looft hem die t'onswaert is so goedertieren:

Och! hoe schoon moet gy zijn diet al heeft geschepen.

anna byns, Maeymaend.

‘De sterfling is een bloem: in koninklyke verwen

Begroet haer 't Oosterlicht, en de avond trapt ze in 't slijk.’

Dit woord dreunde u in 't oor: gy staerde op 't starrenrijk,

Gingt, en besloot op aerde aen de aerde reeds te sterven.

Uw cel werd u 't heelal. Gy kost zijn weelde derven;

Roos, lelie, anemoon, nam stil tot u de wijk;

Haer choor omgeurde u zacht, en stond voor u te prijk.

Het peinzend oog sloegt ge op haer schoonheid menigwerven;

En riept: Hoe schoon moet hy niet wezen, die u schiep!

't Vernuft ontwaekte grootsch, dat in uw boezem sliep:

Gy wilde ook schepper zijn, om d'Onvolprijsbre te eeren.

Gelukkige! uw penceel gaf ons der tuinen pracht

In al hun frischheid weêr, die nog na eeuwen lacht;

En 't hart aenbidt in uw gewrocht het werk des Heeren.