Vaderlandsche poëzy. Deel 3

[p. 67]

Franciscus Duquesnoy.

Uw eer en uw vermaerdheid weêrkaetsen op geheel onze natie.

rubens, brief aen F. Duquesnoy.

De stad van Roomlus, by verheven beitelslagen

Verwonderd en verrukt, verlangde u tot haer zoon;

En de onverslensbre krans, die Tasso niet mocht dragen,

Vlocht ze om uw waerde kruin, uw brein en hand ten loon.

Zy had naest Mozes uw Andreas beeld zien dagen,

En deed u zeetlen op haer kunstenarenthroon.

Men hoorde de eeuwge vest, vol zielsverbazing, vragen:

Daelde Angelo op aerde uit zijn bestarnde woon?

Dit heerlijk wonder was de schepping van u-zelven.
Gy waert niet neêrgezakt uit de opperste gewelven:

Hier was het dat uw kindschheid klom.

Wie d'eeuwgen adel van het vlaemsch genie durft schennen,
En hooger vlucht ontzegt aen zyne ontplooide pennen,

Aenschouw uw werk, kniel - of verstom!