Het klaverblad. Romancen, legenden, sagen
(1848)–Prudens van Duyse–
Auteursrechtvrij
[pagina 103]
| |
Cornelis Sneyssone.
| |
[pagina 104]
| |
Gevlogen bij des Gaulers woord:
‘Ik heb dat Gent bijna doorboord
Voor Audenaerde; smijt het voort
In zijn verfoeilijk nest.’
De bloedge gier, uit Geeraerts wal
Geschoten, stort op 't zwakke tal,
Dat spoedig Gent bereiken zal.
Een vlaemsche drom blijft staen,
Het overige heir ten scherm,
Dat heenwijkt. Een heldhaftige arm
Draeit boven 't staende krijgsgezwerm
De ontzachbre Leeuwenvaen.
*
't Is Sneyssoon, 't is een Gentenaer!
Een donderbusse treft hem zwaer;
Zijn bloed vervloeit; hij staet nog daer,
En woedend vecht hij voort.
Zijn rechterhand velt menig man;
Zijn linker zwiert nog, wat zij kan,
De legervaen, door 't vloekgespan
Met schot bij schot doorboord.
Een knotse knakt zijn rechterbeen.
Hij steunt op 's vaendels stok meteen,
En staet: de knotse vliegt weêr heen,
Die 't linkerbeen hem breekt.
Hij stuipt en stort op beide kniên,
En weigert elk genabiên
Den vijand, die verstomd blijft zien,
En van zijn moed verbleekt.
| |
[pagina 105]
| |
Nu drijft en draeft een ridder aen,
En hakt de hand af, die de vaen
Verhief: de dappre houdt ze staen,
In toegevouwen arm.
Omringd, omwald door een gevaert
Van dooden, valt hij neêr ter aerd,
En blijft, wat noodstorm om hem waert,
Der vane laetste scherm.
Hij plast in 't bloed dat hem ontvloot,
Gevoelt den naderenden dood,
Met blikken die hij woest ontsloot
Vol Gentsche fierheid, staert
Zijn vaen ter laetste groetnis aen,
En poogt zich (vruchteloos bestaen!)
Te hullen in die eerevaen,
Een lijkdoek zijner waerd!
|
|