Het klaverblad. Romancen, legenden, sagen
(1848)–Prudens van Duyse–
Auteursrechtvrij
[pagina 89]
| |
Karel VI en de gentenaer.
| |
[pagina 90]
| |
Waer schuilt hij?.... Maer gerucht genaekt:
Een' Vlaming leidt men op,
Gewondigd en verplengd. Hoe blaekt
De blik in zijnen kop!
Wie mag hij wezen?... Wee, bij God,
Die mijnen zegeprael bespot!’
*
Stil nader treedt de man van Gent,
Die 't hoofd niet ondergeeft.
Op eens, niet verre van de tent,
Staet hij, verbleekt, en beeft,
En stort zich zinneloos op 't lijk,
Daer nêergeploft in bloedig slijk.
‘Mijn Kapitein.... mijn Philip.... ach!
Gij, die me waepnen zoudt
Tot ridder!’ Op dit luid beklag
Stapt uit der tente, stout
En fier, met uitgezette borst,
Der Franschen opgetogen Vorst.
‘Ik eer u, onverwonnen held:
'k Wil, ik, u ridder slaen.’
De Gentenaer, wien toren zwelt
In 't herte, ziet hem aen,
En bliksemt hem zoo grootsch te moê
Vervloeking in dien oogslag toe.
| |
[pagina 91]
| |
‘Ik, Franschman worden!.... Dwingeland,
Als Vlaming was ik groot;
Ik blijve Vlaming, vrij van schand;
Ja, Vlaming tot den dood.
Heeft wie daer ligt, voor dij gebeefd?
Ik ook, ik heb genoeg geleefd!’
Hij rukt op 't onverwachst, verwoed,
Zijn boezemwonde los,
Stort, plassend in zijn gudsend bloed,
Op 't lijk, omermt het trotsch,
Als in verrukten zegeprael,
En kust het - voor de laetste mael.
|
|