Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 835]

228.
Het voer een visscher visschen.

1.
Het voer een visscher visschen
so verre aen ghenen rijn;
hi en vant daer niet te visschen
dan een huebsch maechdelijn.

2.
‘Och visscher,’ seyde si, ‘visscher!
waer toe draecht ghi uwen moet?’
- ‘Al totter huebscher deerne,
dat dunct mi wesen goet.’

3.
- ‘Och visscher,’ seyt si, ‘visscher!
wat visch hebt ghi ghevaen?
So verre aen geen groen heyde
daer ist goet visschen gaen.’

4.
- ‘Aen gheender groender heyde,
daer leyt dien couden snee,
daar vriesen mi handen ende voeten,
mijn hooft doet mi so wee.’

5.
- ‘Vriesen u handen ende voeten,
doet u u hooft so wee,
so gaet al inder stoven,
daer en vrieset nemmermeer.’

6.
Mer doen die loose visscher
al inder stoven quam,
doen bestont hi haer te vraghen
na haren getrouden man.

7.
‘Wat hebt ghi mi te vraghen
na mijnen getrouden man?
mijn man is al inder kercken,
hi bidt Gods heylighen an.’

8.
- ‘Is u man al inder kercken
oft inden coelen wijn,
so laet ons eten ende drincken
ende laet ons vrolijck sijn!’

9.
Mer doen si saten ende aten
doen quam haer eygen man;
doen docht die loose visscher:
hoe come ic nu van dan?

10.
Dat vrouken was behendich,
si goot haer vischsop wt;
doen spranc die loose visscher
ter hoochster veynsteren wt.

5, 2. t.: doet u hooft; de melodie eischt voorslag. - 5, 3. stove (van waar étuve),

[p. 836]

verwarmde badplaats. Zie over de middeleeuwsche badstoven, W.J. Hofdijk, Ons voorgeslacht, 2^de uitg. 1874, IV, bl. 74 en 120. - 10, 2. vischsop, zie de aanteekening bl. 362 hiervoren.

Tekst.

Antw. lb., nr. 71, bl. 106, ‘Vanden visscher’; - Willems, Oude Vl. ldr., nr. 115, bl. 274; - Uhland, Volksldr., nr. 283b.; - Hoffmann v.F., Niederl. Volksldr., nr. 52, bl. 131. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 415.

Melodie.

De Nederduitsche tekst: ‘It wolde ein goet Visscher’, naar eene gedrukte liederverzameling uit het begin der 17^de eeuw, vroeger in Uhland's bezit, te vinden bij dezen laatste, t.a.p., nr. 283a, overgenomen door Erk u. Böhme, Deutscher Liederhort, I, nr. 151a, bl. 488, heeft zelfden inhoud en zelfde metrum. De vijfde strophe:

‘Is juw Man in der Kerken
Unde bedet de Hilligen an,
So latet uns eten und drinken,
Und lat uns schlapen gan!’

geeft de achtste strophe van den Nederlandschen tekst terug, die dus op de melodie van het Nederduitsche lied kon worden voorgedragen.

De zangwijs van dit laatste is ontleend aan het Duitsche lied ‘Der Bauer ins Holz’, met aanvang: ‘Es fuhr, es fuhr, es fuhr // es fuhr ein Baur ins Holz’ (E.u.B., I, bl. 484), dat twee 15^de-, eene 16^de-, twee 17^de- en eene 19^de-eeuwsche wijs heeft. Onder onzen Nederlandschen tekst brengen wij de 16^de-eeuwsche melodie ontleend aan Pet. Schöffer u. Apiarius, 1536. Deze zangwijs wordt in haar oorspronkelijke gedaante gevonden in Böhme's Altd. Lb., nr. 472a, bl. 587.

Naar het Tilburgsche Hs., beschreven door H. Roes, Dietsche Warande, 1897, bl. 261, vlg., werd eene vergeestelijking: ‘Het voeren visschers visschen // soo veer aen genen ryn’, voorgedragen op de wijs: ‘Ick stondt op hoogen berge’; zie nr. 21 B, bl. 132 hiervoren. Het wereldlijk lied van nr. 71, Antw. lb., werd misschien ook op deze laatste wijs gezongen.