Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 742]

206.
Hoe lacchen ons de velden aen.

1.
Hoe lacchen ons de velden aen
met haer bekroonde bladen,
met haer pronck en gewaden?
Ey, siet hier eens de koeytjes gaen,
die, met den melck geladen,
wauw'lende haer versaden.
Hoe vrolijck is 't hier!
Wat getierelier,
en wat vreemd geswier,
wat krioel en getier!
't Is de schoone cier
van Godes groote daden.

2.
Swangere boomtjes die bevrucht
vol lieve bloeysels hanghen,
daer wy seer nae verlangen,
die nu soo weeldrigh na de lucht
met vreughde zijn bevangen,
togend' haer roode wanghen:
daer 't vincxken op 't dack,
van 't dack op den tack,
noyt voetsel ontbrack,
maer in rust en gemack
van Gods eere sprack
met lieffelijcke sanghen.

[p. 743]

 

3.

 

Weeldrige beesjens in het woudt,

 

die daer by koppels paren

 

en in de vreught vergaaren,

 

waerom is 't dat men u benout

 

en wil u jonghe jaren

 

voor gene bracken sparen?

 

De jagher, die schiet

 

met sijn swijne-spriet

 

en blaest op sijn riet;

 

is 't niet groot verdriet,

 

soo men dagelijcks siet,

 

dat d'een wil d'aer beswaren?

4.
Heft doch u zieltjes hemel-waert
voor 't wonder-werck der landen,
den zegen van sijn handen;
merckt ook aen 't schepsel Godes aert,
den hemel, zee en zanden,
op dat hert en verstanden
door 't godtlijck beleyt
sijn lof zy verbreyt,
en de mensch zy bereyt
tot sijn majesteyt,
om in eeuwigheyt
in ware liefd' te branden.

Tekst.

Pers, Bellerophon, uitg. 1657, bl. 210: ‘Velde-vreughd. Stem: Onlanx vroegh in 't morgen-root’. Deze laatste wijsaanduiding komt o.a. voor in Bredero's Boertigh lb., 1622, uitg. Amst. 1890, bl. 256, voor: ‘Als Dirckje in syn koortse lagh’.

Melodie.

Stalpaert, Extract. cath., 1631, bl. 292, ‘stem: Nu onlangs vroug in 't morgen rood’, voor: ‘Laet zien of ghy bewijzen kunt’.