Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 737]

204.
Ick gingh op eenen morgen.

1.
Ick gingh op eenen morgen
al door den Aerdenhout,
daer sagh ick onverborgen
Godts werken menighfout;
de vogeltjes songen en maekten vreugt,
de konijntjes liepen in 't wilde,
mijn hert was seer verheught.

2.
Ick sagh de bloemtjes spruyten
van veelderley coleur,
kruyden goet van virtuyten
en daer toe soet van geur;
ick gingh hem loven alleen waer deur
sy uyt der aerden spruyten
en staen in haeren fleur.

3.
Ick sagh de duynen hooge,
daar voor de zee gestelt;
o Godt, door u vermoge,
beletten sy 't gewelt
al van de baren woestigh verstoort;
ghy hebt gestelt hare palen,
dat zy niet komen voort.

4.
De duynen waren hooge,
daer by de vruchten groen;
dit siende voor mijn oogen,
dacht ick op dat saysoen:
't is immer waer dat den huisman zaeyt,
maer Godt moet wasdom geven,
of daer wordt niet gemaeyt.

5.
Langs duyn gingh ik spanceeren
soo voort na Overveen,
en sagh na mijn begeeren
Godts wercken groot en kleen:
erten, boonen stonden daer groen,
oock tarruw en rogge by desen,
om ons daer mee te voen.

[p. 738]

 

6.

 

Ick sagh daer vlas met bloemen

 

dat stont seer fraey en net,

 

daer 't lijnwaet af moet komen;

 

langs duyn so maekt men 't wit:

 

daer uyt loopt water als een fonteyn;

 

so dat men garen en laeken

 

daer maekt schoon, wit en reyn.

7.
Ick quam aen de reviere
daer men dat water haelt,
daer men dan brouwt het biere,
so dat 'er niet en faelt
van dat ons dient tot onderhoud;
ick sagh de garst daer groeyen
daer men van maekt dat mout.

8.
Ick sagh oock met verblijden
vrouwtjes, dat is gewis,
van Santvoort komen rijden
naer Haerlem, met de vis
al uyt de zee, seer vers en goet;
doen loofde ick Godt den Heere
daer 't al of komen moet.

9.
Uyt duyn ben ick gescheyden;
doen sagh ick seer pleysant
veel beesten in de weyden;
Godt geeft ons abondant
boter en melk seer vars en goet,
oock veellerleye kasen;
't komt ons in overvloet.

10.
't Is u al onderdanigh,
ô Heere, wat men hier siet;
maer den mensch wederspannigh
en acht u gaven niet,
noch ook u woord tot ons gebrocht
door Christum onsen Heere,
die ons so diere kocht,

11.
Met sijn dierbaren bloede,
soo Petrus dat beschrijft.
Yder zy op sijn hoede:
wie ongehoorsaem blijft,
met tovenaers sal hy loon ontfaen;
Gods rijck moeten sy derven,
vind men geschreven staen.

12.
Mijn tijdt ick overleyde
van mijnder jeuget aen,
mijn hert inwendigh schreyde,
docht op Christi vermaen:
wy souden wesen een vruchtbaer ranck;
hy is den wijnstock reyne,
voor hem geven wy stanck.

13.
Wilde druyven wy dragen,
voor Godt seer onbequaem;
verslijten onse dagen;
blameeren 's Heeren-naem;
wat sal dan baten al onsen roem?
Die sal voor Godt verstuyven
gelijck een distel-bloem.

14.
Doen loofd ick Godt almachtig,
van herten seer verneert;
want door sijn wercken krachtig
so heeft hy ons geleert,
dat men alleen u moet gehoorsaem zijn
de gever aller goeden,
der zieken medecijn.

15.
Oud vijf-en-zestig jaren,
is dit van mijn gedaen:
wat zijnder al zee-baren
my over 't hooft gegaen!
Somtijds wat weelde, maer veel verdriet;
mach ik u, Heere, behouwen,
so acht ik 't min als niet.

16.
Men moet het doch al hier laten;
wat baet ons gelt of goet,
of te zijn hoogh van staten?
Daer deur komt hooge moet,
dat 't herte van den Heere leydt,
en als men dan moeten sterven
so is 't te late beschreyt.

[p. 739]

 

17.

 

Met gedult wil ick verbeyden,

 

Heer, mijnen lesten dagh,

 

ick hoop, gy sult my leyden

 

daer den rijcken Lazarus sagh;

 

dat's een exempel ons voorgestelt:

 

dan waer mijn ziel genesen;

 

't staet al in u gewelt.

18.
Oorlof Prince, God Heere,
die al door goetheyt geeft,
ook mannen die regeren
met wijsheyt, seer beleeft,
so dat men steden en dorpen fijn
nu magh met vreden bewoonen
en Godt gehoorsaem zijn.

2, 6. t.: spuyten. - 4, 7. t.: worde. - 8, 5. de bijgev. - 9, 6. t.: veelderley. - 18, 1. t.: Heer. - 18, 6. t.: vreden woonen.

Tekst.

Haerlems oudt lb., 1716, bl. 5, ‘stem: Ick ging nog huyden morgen’, tekst hierboven; - Nieu dubbelt Haerlems lb., 1643, II, bl. 44, stem: ‘Adieu Lissebon schoone’, gedeeltelijk weergegeven door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 685.

Melodie.

Theodotus, Paradys der gheest. en kerck. lof-sanghen, Antw. 1648, bl. 624, ‘op de wijse: Ick gingh noch huyden morghen’, voor: ‘O Heer wilt my troost gheven’.