Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 734]

203.
O Vriesland, so vol deugden.

1.
O Vriesland, so vol deugden als ick een landschap weet,
vercierd met duysend vreugden, u bodem is bekleed
met korenrijcke velden, u steden syn voorsien
met wallen en met helden, die wijslijck u gebie'n.

O Friesche aerd, recht edel landt,

die met het swaerd u vryheyd wandt.

2.
U wel beboude landen zijn rijckelijck vercierd
met vruchten veelderhande, en gras voor u ghediert,
het welck den Heer laet groeyen soo vruchtbaerlijck, dat elck
sou segghen daer te vloeyen kaes, butter, honigh, melck.

O Friesche aerd, enz.

3.
Ghy siet u land bolwercken, met steden, schanssen sterck,
van dorpen, torens, kercken, ick uws ghelijck niet merck;
in u roem-waerde wetten ghy van gheen reden wijckt,
jae, als men 't recht sal setten, Athenen ghy ghelijckt.

O Friesche aerd, enz.

[p. 735]

 

4.

 

U grensen die besluyten de dijcken hoogh en vast,

 

waerop de zee moet stuyten, gheen coningh u belast.

 

O princelijcke rijcke! gheleghen in het Noord,

 

wie heeft van uws ghelijcke zijn leven oyt ghehoord.

 

O Friesche aerd, enz.

5.
D' inwoonders heusch van zeden, geneygd tot eer en deugd,
die hebben inde vreden en stilheyd haer gheneughd;
den armen goedertieren, barmhertigh, mild, soo dat
gheen eeuw heeft in manieren oyt uws ghelijx ghehad.

O Friesche aerd, enz.

6.
U Adel, soo manhaftigh als oyt de wereld droegh,
bewoond het land eendrachtigh, en send oock wonder vroegh
haer kinderen ten stryde, die met gheweer in d'hand
te sterven niet en myden, tot dienst van 't vaderland.

O Friesche aerd, enz.

7.
Noyt schoonder vrous personen de blonde son bescheen,
als in 't vry Friesland wonen, so wel gesteld van le'en,
so rijck van eerbaerheden, so kuysch, so soet van aerd,
so vriendelyck van reden, so statigh noch bedaerd.

O Friesche aerd, enz.

8.
Ryck van geleerde mannen, de dienaers van Gods woord
eendrachtigh t' samen spannen en brengen vruchten voord,
die tot geen twisten strecken: maer tot de saligheyd,
en om elck te verwecken tot ware' eendrachtigheyd.

O Friesche aerd, enz.

9.
Wie kan u lof verkleynen? de Friesen in een stryd
verwonnen de Romeynen in Keyser Carels tyd,
iae sy bestormden Romen en namen 't in, dat 's meer,
dies hebben sy bekomen de gulde vryheyd we'er.

O Friesche aerd, enz.

10.
Door haer manhaftigheden, de Keyser Carel braef,
hun vryheyd, en oock mede syn halven wapen gaef
te voeren in haer schilden, met privilegi van
te leven so sy wilden, en so 't hun best stond an.

O Friesche aerd, enz.

[p. 736]

 

11.

 

O Friesland, wild beschutten u vryheyd tot de dood,

 

laet niemand u ontnutten u privilegien groot,

 

wild u als mannen weeren, blyft stadigh by 't gebodt,

 

van u wel-wyse heeren, maer boven al van Godt.

 

O Friesche aerd, recht edel landt,

 

die met het swaerd u vryheyd wandt.

Tekst en Melodie.

J. Starter, Friesche Lust-hof, Amst. 1621, bl. 55, ‘Nieu liedeken tot lof van Vrieslandt’, zonder wijsaanduiding; - J.H. Scheltema, Nedl. ldr. uit vroeg. tijd., Leiden, 1885, nr. 5, bl. 17. - Pr. van Duyse, Verhandeling over den drievoudigen invloed der Rederijkkameren, enz. 1861, bl. 60, noemt Starter den ‘dichter van het hartelijk en krachtig lied op Friesland’. Eene navolging van de eerste drie strophen, in de Fransche taal, in zelfde metrum, is te vinden in Dr. J.A. Worp's uitgaaf van De gedichten van Constantijn Huygens, Gron. I (1892), bl. 210. - Bij gebrek aan wijsaanduiding en naar luid van den titel van Starter's werk, waar men leest: ‘by alle onbekende wysen, de noten, ofte musycke gevoeght, door Mr. Iaques Vredeman, Musyck-Mr. der Stadt Leeuwarden’, is men gerechtigd de fraaie melodie aan te zien als eene compositie van dezen laatste. Vredeman, componist en schrijver over muzikale kunst, gaf, volgens Fétis, Biogr., reeds les in de muziek te Leeuwarden in 1600 en leefde nog veertig jaar later in dezelfde stad; - Stalpaert, Extract. Cath., Antw. 1631, bl. 36, zelfde melodie voor: ‘Wacht u toch wel te kloven’.