Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 704]

193.
Sorghe, ghi moet besiden staen.

1.
Sorghe, ghi moet besiden staen,
ghi sijt te vroech ghecomen;
die winter heeft mi leet ghedaen,
dat willic claghen den somer.

2.
Heeft u die winter leet gedaen,
die selfde bloemekens ontspringhen,
ende die een gestadich boelken heeft,
hi mach wel vrolic singhen.

3.
Ende die een gestadich boelken heeft,
die hebbe hem lief met maten,
ende als het op een scheiden gaet,
mach hi dat varen laten.

4.
Och, al te veel is onghesont,
heb ic dicwils horen segghen;
die bronne die heeft enen valschen gront,
waer men water henen moet draghen.

[p. 705]

 

5.

 

Der bronnen gront en prise ic niet,

 

hi heeft mi dicwils bedroghen:

 

si heeft een ander liever als mi,

 

si heeft mi dicwils beloghen.

6.
Och, Suider- Noort- en Westerwint
si bliven selden stille,
ende waer twee herten moeten scheen,
so scheen si teghen wille.

Tekst.

Navolging van het Duitsche lied voorkomende o.a. in Erk u. Böhme's Deutscher Liederhort, II, nr. 395a, bl. 207. Van den Nederl. tekst is tot hiertoe alleen de aanvangsregel door de wijsaanduiding der Souterl. bekend.

Melodie.

Souterl. 1540, Ps. 25, ‘Och Heer, wilt doch mijn rechter sijn’ - ‘nae die wise: Sorghe ghi moet besiden staen’.