Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 702]

192.
Die eerste vruecht, die ic ghewan.

1.
Die eerste vruecht, die ic ghewan,
doet mi tot trueren comen;
met droef heit is mijn herte bevaen,
al vruecht is mi ontnomen;
dat dede allene scheidens noot;
vermiden moet ic tmondelijn root;
hoe bitter is mijn liden!

2.
Die onmoet, dien ic int herte draech,
dien moetic langhe dulden,
daertoe hebbe ic mi self ghebracht,
daer ane en heeft si gheen schulden;
hem wil ic draghen totter tijt
dat mi die vruecht mijn onmoet verdrijft,
si can mijn onmoet keren.

3.
Dat netel cruit, dat si mi gaf,
dat groeit in haren gaerde,
si spelet met mi ende ic met haer
so lustelic metter caerten;
bi teerste spel dat ic ghewan,
si boot mi dat frissche mondelijn an,
met vriendeliker liefden.

4.
Doen vlocht si mi een cranselijn
van violen ende van rosen.
Si sprac: lief, set di neffens mi,
ende laet ons minnen ende cosen.’
Si bant dat cranselijn op minen hoet,
ende sprac tot mi: ‘sijt wel ghemoet,
ic come saen doch weder.’

5.
Ic minde haer trou ende taller tijt
die mi woude met liefden lonen;
ende si heeft emmer mijn herte verblijt,
ick vlochte haer menighe crone.
Si sloot mi in haer herten schrijn,
ende liet mi emmer vertrouwend sijn
op hare gestadighe minne.

[p. 703]

 

6.

 

Doen ic lest male bi haar was,

 

in minen arm ic haer mocht omvanghen:

 

‘So seghne u God, mijn soete lief,

 

verhoort mijn vierich verlangen

 

ende ghevet mi u sneewitte hant,

 

schenct mi u trouwe tot een pant

 

van u en wil ic nemmer scheiden’.

7.
- ‘Verlaet ghi mi, wat schadet mi dat?
Ic vinde wel u ghelike.’
Ende doen ic lest mael bi haer was
si dede heimelike biechte;
dat biechten wasser menighfout:
‘Schoon lief, ic doe u claer bescheid:
van u en wil ic niet scheiden.’

8.
Wat hevet u dat rocken gedaen,
dat ghi niet meer en wilt spinnen;
ghi siet mi over die ocsel aen,
licht sal u dat ontvlieden.
Schoon lief, so nemet acht nu ter tijt,
dat ghi dat rocken niet en raket quijt,
ende groet mi, die spinsterigghe.

9.
Die ons dat liedeken hevet ghedicht
ende teersten hevet ghesongen,
eenre spinsterigghe toegericht,
die liefde die hadde hem bedwonghen.
Hi denct aen haer en wenscht haer heil,
si es hem om gheen ghelt niet veil
die soete spinsterigghe.

Tekst.

Navolging van het Duitsche lied te vinden bij Böhme, Altd. Lb., nr. 209, bl. 293, en Erk u. Böhme, Deutscher Liederhort, II, nr. 465, bl. 287. Van dit lied bestond reeds in 1505 eene Duitsche vergeestelijking, waarvan de aanvang door Böhme wordt medegedeeld.

Melodie.

Souterl. 1540, Ps. 61, ‘En sal mijn siel, mijn Heer, mijn Godt’ - ‘na die wise: Die eerste vruecht die ick ghewan’.