Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 700]

191.
Help God, hoe wee doet scheiden.

1.
Help God, hoe wee doet scheiden,
hoe is mijn hert doorwont!
Nu vare ic over die heiden
ende truere talder stont;
die stonden also vele sijn;
mijn hert draecht heimlic liden,
al eest dat ic vrolic schijn.

2.
Ic hadde een hoveken gheplantet
met veil ende claver fijn,
het isser te vroech vervrosen,
dat doet mijnder herten pijn;
vervrosen ist mi bi sonnen schijn
dat cruit so langher so liever,
dat bloemeken vergheet niet mijn.

[p. 701]

 

3.

 

Dat bloemeken, dat ic mene,

 

dat isser van edeler aert,

 

van aller duechden rene,

 

haer mondeken isser saert,

 

haer ooghen sijn hupsch en daertoe fijn;

 

als ic der liefsten ghedenke,

 

bi haer mocht ic gheren sijn.

4.
Mi dunket in al mine sinnen
ende als ic bi haer bin,
si is een keiserinne,
gheen liever ic emmer ghewin;
met vrouden is mijn herte becleet,
als ic der liefsten ghedenke
verdwenen is alle mijn leet.

5.
Sal ic mijn boelken begheven,
als dicwils een ander doet,
ende voort met gheneuchte leven
ende voeren eenen hupschen moet?
dat en can, dat en mach er doch niet sijn.
God seghen u int herte,
het moet ghescheiden sijn!

Tekst.

Navolging van het Duitsche lied te vinden bij Böhme, Altd. Ld., nr. 262, bl. 339, en Erk u. Böhme, Deutscher Liederhort, II, nr. 746, bl. 551. Van den Nederl. tekst is ons slechts het eerste vers als wijsaanduiding bijgebleven.

Melodie.

Souterl. 1540. Ps. 89, ‘Ons toevlucht, Heer ghepresen’, - nae die wise: Help God, hoe wee doet scheyden’.