Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 698]

190.
Met eenen droeven sanghe.

1.
Met eenen droeven sanghe
so claghe ick mijnen noot,
het scheyden valt mi stranghe
al van dat vrouken minyoot.
Wt mijnen ooghen saen
vloeyt so menighen heeten traen
al om die liefste mijn,
die nu anders is beraen
en mijn ontrou heeft ghedaen.
Och, het scheyden doet mi pijn.

2.
Schoon amoreuse care,
ick en haddes u noyt betrout,
laest spraken wi te gare
schoone woorden menichfout;
och, hoe was ick also bot?
en met mi hout ghi u spot;
ja, also ic aensie,
laetst vant ic die doere in slot,
met een ander lief int cot
waert ghi vrolijck ende blije.

3.
Dus vinde ic mi bedroghen,
quade tonghen hebbent mi verbeent;
schoon woorden al gelogen
spraect ghi, en niet en meent.
Ja, al biden raet
door qua tonghen quaet,
sijt ghi van mi vervreemt
ende oock heel van mi versaet.
Hoe coemt dat ghi mi aldus versmaet?
noeyt en heb ick met u geschimt.

[p. 699]

 

4.

 

Adieu, schoon reyn figuere,

 

adieu, schoon eglentier;

 

ic en can gerusten niet een ure

 

om u, reyn violier.

 

Och mocht ick noch eens ontfaen

 

eenen soen, het waer ghedaen,

 

aen u schoon roode mont.

 

Och, mijn lijden saen

 

waer dan al gheheel ghedaen;

 

want mijn herteken hebt ghi doorwont.

5.
O edel god der minnen,
Cupido, staet mi bi!
Venus discipulinnen,
aen u roep ic: ay my!
Also ghi mi doet aen schijn,
oock bedroghen sal ick zijn,
ghelijck Salomon seer wijs
ende oock Absalon seer fijn,
wel schoone rosemarijn,
stae ick op een craeckende ijs.

6.
Adieu, adieu, princesse,
daer ick sin op hadde gheleyt,
het was mi een droeve lesse
als ghi mi u trouwe ontseyt.
Qua tonghen breken wel een been
en si en genesen geen,
dat heb ic nu verstaen.
Och adieu, wi moeten scheen;
God, die wil u wel gheleen
en beschermen van alle quaen.

Tekst.

Tweemaal te vinden in het Antw. lb., nr. 172, bl. 260, en nr. 202, bl. 312, ‘een nyeu liedeken’. Het lied met zelfden aanhef, nr. 106, bl. 432 hiervoren, heeft anderen strophenbouw. - Veelderhande Schriftuerlicke liedekens, Utrecht, 1593, bl. 309, wijsaanduiding: ‘Met eenen droevighen sanghe // moet ic u Heer belijen’, voor het lied: ‘Ic bid u, straft my niet in uwen toren’, met tienregeligen strophenbouw, doch anderen versbouw dan nrs. 152 en 202. Zie mede Dr. F.C. Wieder, De Schriftuurlijke liedekens, 's-Grav. 1900, Regist. nrs. 540-42.

Melodie.

I. Fruytiers, Ecclesiasticus, Antw. 1565, nr. 37, bl. 99, wijsaanduiding: ‘Met eenen droevighen sanghe’, voor: ‘Drie stucken Godt behaghen’.