Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 706]

194.
Een vriendelic beelt.

1.
Een vriendelic beelt
mijn hert bedwonghen heeft,
wt rechte gestadighen moet
mi haer gedenken doet.

Al mijn ghepeis,

so wel bi dach als bi nacht,
wt rechte ghestadigher liefde
mi stets haer ghedenken doet.

2.
Och, lieveken soet,
gheeft hulp ende raet daertoe,
ende raet mi voor het best
hoe ghi mijns ghedenken sult;

bi u te sijn

dat brenghet mi solaes;
nu ghevet mi, schoon lief,
u rode mondekijn.

3.
O liefelic lief,
doet open dat herte dijn,
sluit mi in dinen armen blanc,
al in den armen dijn;

ende sluitet mi

wel vriendelic aen u borst,
so wert mij jonghe hertekijn
al door u liefde getroost.

[p. 707]

 

4.

 

Och scheiden droef

 

waertoe sidi ghemaect?

 

Die doot wil mi verbeiden

 

die also bitter smaect.

 

Hoe wee hem doch

 

dat jonge herteken doet,

 

die gheren bliven sou

 

ende emmer scheiden moet.

5.
Mer die dit liedeken sanc
ten trooste der liefste sijn,
dat was een ruiter van der banc.
Ioncfroukens sijn so fijn.

Ic wensche der liefste

wel duisent goeden nacht,
ten is gheleden gheen oghenblic
si was in mijn ghedacht.

Tekst.

Navolging van het lied te vinden in het Hs. van Weimar, van 1537. Een lied met ander metrum, aanvangende: ‘Ein weiblich bilt mein hertz bezwungen hat’ en waarvan str. 1, 3, 4, 8 overeenstemmen met str. 1-4 hierboven, komt voor in Ambraser Lb., 1582, nr. 198, bl. 248.

Melodie.

Souterl., 1540, Ps. 49, ‘Die mogende Heere // die sprack’ - ‘nae die wise: Een vriendelijck beelt // mijn hert bedwonghen heeft. Oft op: Schoon lief, laet u ghedencken / so menigen swaren sucht’.