Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 688]

187.
Fortuyne, wat hebdy ghebrouwen?

1.
Fortuyne, wat hebdy ghebrouwen?
Ick en weet mi gheenen raet.
Waer sal ick mi onthouwen?
Mijn herte werd geheel desperaet,
dat ick nu Brugghe moet laten,
die schone stede soet.
Rijck God, coemt mi te baten,
mijn herte verbrant al inden gloet.
O lieffelijck lief,
door u schoon aenschijn soet,
dat mach ick wel beclaghen,
dat ic u nu laten moet.

[p. 689]

 

2.

 

Wat sullen wi nu gaen beghinnen,

 

wi ghildekens al ghemeyn?

 

Si woont te Brugghe binnen

 

dat alder waertste greyn.

 

Si heeft mi nu begheven

 

ende ghelaten inden noot.

 

Och boven alle die ter werelt leven,

 

so sterve ick, ia, die doot.

 

O lieffelijck lief, enz.

3.
Dat ick oyt was gheboren,
van moeder lijf ontfinck,
daer om so moet ick trueren,
het is mi een droevich dinck.
Vrou Venus, wat condi maken?
Ick en weets mi gheenen raet,
het zijn so vreemde saken
die ghi nu hier aen gaet.
O lieffelijck lief, enz.

4.
Dit liedeken is eerst ghesongen
te Brugghe al op die steen,
in spijte van alle nijders tonghen,
ter eeren van vroukens reyn;
een Mechelaer hevet geschreven,
daer hi lach in der noot;
nu moet hi haer begheven,
dat sal hem doen den doot.
O lieffelijck lief, enz.

3, 7. so bijgev. - 3, 8. hier bijgev.

Tekst.

Antw. lb. nr. 48, bl. 70 ‘een nyeu liedeken’. Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 325, 332.

Melodie.

Souterl. 1540, Ps. 21, ‘Waer om wout ghi mi verlaten’ - ‘nae die wise: Fortuyne wat hebdy ghebrouwen’. Vgl. Ps. 53, ‘nae die wise: Wat sullen wy gaen beghinnen // wy ghilden al ghemeyn’, aanvang van de tweede strophe hierboven, waar de melodie van Ps. 21 gedeeltelijk wordt weergegeven.