Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 679]

183.
Sceiden, onverwinlic leit.

1.
Sceiden, onverwinlic leit,
onvruechdelijc es dijn beghin,
dat nemic waerlic up mijn heit;
ten brinct gheen dinc meer lidens in.
Sceiden, du dwinx herte ende zin;
so langher tijt, so meer verdriet;
sceiden, dune ghenouchs mi niet.

2.
So liever lief, so liever paer,
so meer verdriets den hertzen zi;
int sceiden hets een ure en jaer,
so lanc so meer verdriets in mi;
en hooptic niet om comen bi,
mijns lijfs gheduer waer als .i. riet;
sceiden, dune ghenouchs mi niet.

[p. 680]

 

3.

 

Al es beghin des sceidens zuer,

 

tlange merren en es niet zoet;

 

so langher dat de tijt gheduer,

 

te meer verlanghens in den moet.

 

Sceyden, nye en waerstu goet,

 

noch nie en es heil van di ghesciet;

 

sceiden, dune ghenouchs mi niet.

4.
Als ic of sciet, mi was so wee;
mine dede ni dinc so grote pijn;
nu pijn mi .m. waerven mee,
dat ic so langhe van haer moet zijn.
So sere verlanct der hertzen mijn,
in weet niet wes mi es ghesciet:
sceiden, dune ghenouchs mi niet.

5.
Hope, nu hebt mijns levens danc,
vor alle dinc ghi mi verhuecht;
al dinct mi tmerren wesen lanc,
in dinen troost vindic ghenuecht.
Ic biddu God mi zaen bewuecht,
bi haer, daer ic mijn hertze liet;
sceiden, dune ghenouchs mi niet.

Tekst en melodie.

Oudvlaemsche liederen uitgegeven door C. Carton (Maetsch. der Vlaemsche bibliophilen), Gent, z.j. [1849], nr. 96, bl. 168. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 268. Over de melodie welke aan de hymne ‘Conditor alme siderum’ herinnert, zie onze verhandeling: Het eenstemmig lied, 1896, bl. 113.