Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 677]

182.
Adieu, mijn troost, mijn liefste reine.

1.
Adieu, mijn troost, mijn liefste reine,
van u te sceiden es mi leit;
mijn herte blijft met u ghemeine.
So waer ic zi, hoet mi vergheit,
in ghere niet dan ghestadicheit.

Up minen heit mijn vruecht es cleine
als ic u niet bi mi en weit;
du best mijn liefste ende liever gheine!

Adieu, mijn troost, mijn liefste reine,
van u te sceiden es mi leit;
mijn herte blijft met u ghemeine.

2.
Nu biddic Gode dat hi u seine
vor arch, vor al onreinicheit;
soete lieve souvereine,
ne sijt mi nummer onghereit;
in ghere niet dan ghestadigheit.

[p. 678]

 

Adieu, mijn troost, mijn liefste reine,

 

van u te sceiden es mi leit;

 

mijn lierte blijft met u ghemeine.

V. 7. mi bijgev.

Tekst en melodie.

Oudvlaemsche liederen uitg. door C. Carton (Maetsch. der Vlaemsche bibliophilen), Gent, z.j. [1849] nr. 70, bl. 136. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 263, als in verband staande met de poëzie der ‘Minnesinger’, die in hunne lyriek geen plaats aan de zinnelijke liefde gunnen. - In dit lied vindt men twee strophen van vijf verzen ieder; de eerste drie verzen van str. 1 alsook de drie verzen ‘Up minen heit’, moet men als een refrein aanzien.