Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 625]

167.
Puyckjen van de maeghden.

1.
Puyckjen vande maeghden,
wie sal u vereeren,
die elck een behaeghden,
om u lof te meeren?
Wie sal niet begheeren
te singhen uwe deughd?
U reden en zeden,
die gheven ons 't leven
en soete vreughd.

2.
U schoon eerbaer wesen
overtreft de roosen;
wijsheyd is te lesen
als u kaexkens bloosen,
en u lieflijck koosen
verfrischt een hoogh gemoed.
U daghen behaghen,
ja, 't leven sy geven
wat liefde voed.

3.
U schoonheyd beroerde,
en de gantsch beswijcken
't hert dat ons vervoerde,
als ick u quam kijcken:
nu wil ick niet wijcken
van uwe deftigheyd.
U ooghen vermoghen
te leyden ons beyden
in vrolijckheyd.

4.
Vrolijckheyd in eeren
mach een maeghd genieten,
achterklap te weeren
moet haar niet verdrieten;
strax de nijd sal schieten
op haer onschuldigh hert,
en stichten de schichten
van 't minnen, als spinnen,
met valsche smert.

[p. 626]

 

5.

 

Nijd, soeckt ander weghen,

 

ghy mooght hier niet blyven;

 

ghy zijt hier verleghen,

 

want wy u verdryven:

 

vreughd sal hier beklyven

 

door eerbaerheyd en lust,

 

met vreden bekleeden,

 

met eeren verkeeren

 

door deughd en rust.

6.
Wilt doch gaen ter scholen,
hoort de deughde spreken,
om dan niet te dolen
door geveynsde treken;
want de deughd sal breken
de laster en de schand;
haer kroonen die loonen,
door zeghen verkregen
van Godes hand.

3, 2. en de = en deed.

Tekst.

D.P. Pers, Bellerophon, 1633, bl. 148, ‘stemme: Pronckjen van de maeghden’; - Willems, Oude Vl. lied., nr. 171, bl. 386, buiten de laatste strophe.

Melodie.

Pers, t.a.p.; - Amst. Pegasus, 1627, bl. 35, ‘stemme: Phyllis, schoonste Phyllis, of: Pronckje van de maeghden’, waar het slot luidt:

‘Pronkje van de maegden’ wordt aangeh. als stem door Krul, Pampiere wereld, Amst. 1644, IV, 47, voor het lied: ‘Oorzaek van mijn vreugde’.