Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 623]

166.
O wt-muntende godin.

1.
O -wt-muntende godin
als Ciprina weert verheven;
schoon, volmaekte herderin
die myn ziele troost cont geven,
u gesicht ‘dat verlicht’ ende sticht

mijn jeughdich leven.

2.
Laet u schaepkens by de myn
haer in 't groene wout verlusten;
laet my, lief, tot medecyn,
in uw ronde armtiens rusten;
laet u vee ‘tot myn wee’ van ons twee

doch niet verwusten.

3.
Jont my uwen roode mont
eens te kussen uyt medooghen,
want ghy hebt myn hert doorwont
met uw blixem stralend' ooghen.
Maghet, och! ‘wilt my doch’ gheen bedroch

voor liefde tooghen!

[p. 624]

 

4.

 

Ick en acht op gelt noch goet,

 

edeldom noch hooghe staten,

 

thoont my maer een trou ghemoet,

 

ick en sal u noyt verlaten,

 

maer tot spyt ‘diet benydt’ syn altydt

 

tot uwer baten.

5.
Denckt doch niet dat ik met leet
u sou laten, lief, in treuren,
als my een van ryckdom breet
mocht naer mynen wensch ghebeuren;
't schaepken teer ‘sou veel eer’ met verseer

het lam verscheuren.

Tekst.

Geeraerdt vanden Brande, Poemata oft ghedichten vervattende sommighe liedekens, refereynen ende sonnetten, Antw. 1631, hierboven weergegeven naar Willems, Verhandeling over de Nederduytsche tael- en letterkunde, Antw. 1819-1824, II, 263; - Willems, Oude Vl. ldr., 1848, nr. 170, bl. 385, met weglating van str. 2.

Melodie.

Ioan Ysermans, Triumphus Cupidinis, Antw. 1628. bl. 42, voor het lied: ‘O Fortuna wanckelbaer’, gezongen op de wijse: ‘Ceu sate viever no son’ bl. 159, ‘Ceu sate viever non son’, voor: ‘Hoe veel vreucht ist over al?’: de melodie telkens zonder tekst. Ook onder de zangwijzen gevoegd bij het zoogenoemde Hs. van Anna Bijns, nr. 19547 der K. Brusselsche Bibl., komt deze melodie voor, van Ysermans overgenomen: