Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 572]

152.
O waerde mont.

1.
O waerde mont,
ghi maect ghesont
mijns herten gront
tot alder stont;
als ic bi u mach wesen,
so ben ic al ghenesen.

2.
Mer tscheyden quaet
van tfier gelaet
maect mi disperaet,
ten baet gheenen raet;
wilt si mi nu begheven,
van vruechden moet ic sneven.

3.
Haer schoon ghelu hayr,
haer oochskens claer
brenghen mi in vaer
nu hier nu daer,
dat icse soude verliesen,
oft si een ander soude kiesen.

[p. 573]

 

4.

 

Haer lippekens root,

 

haer borstkens bloot,

 

al sonder ghenoot,

 

maken mi vroecht groot;

 

als ic bi haer mach rusten,

 

boete ic mijns herten lusten.

5.
Schoon lief, doet wel
ende kiest niemant el,
in narst en spel
doet mijn bevel
ende hout ghelofte in trouwen;
het en sal u niet berouwen.

5, 3. narst = ernst.

Tekst.

Antw. lb., 1544, nr. 130, bl. 196, ‘een nyeu liedeken’. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 322, 334.

Melodie.

Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 169, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 202, ‘die wise van: O weerde mont’. Zie onder de geest. liederen onzer verzameling: ‘O roode mont’.