Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 569]

151.
Mijn sinnekens zijn mi doortoghen.

1.
Mijn sinnekens zijn mi doortoghen
van eene schoone ioncfrou fijn;
si doet mi pijne dooghen,
si is di alder liefste mijn.
Om haer so wil ic waghen
mijn lijf ende al myn goet;
ende laten vrienden ende maghen,
ende schencken haer mijns herten bloet.

2.
Die liefste mach ick wel schriven,
door u vrouwelijcke beelde schoon,
want boven alle wijven
spant si int herte der minnen croon.
Si staet in mijn behagen,
op haer rust mijnen moet;
dus wil ic haer liefde draghen,
ende schencken haer mijns herten bloet.

[p. 570]

 

3.

 

Twijfel gheeft mi veel nopen,

 

anxt ende suchten is mi bi;

 

naer haer staet alle mijn hopen:

 

dies ic moet zijn van herten bly.

 

Mijn sinnekens na haer iaghen,

 

die mi dick suchten doet;

 

al soude mi druc noch plagen,

 

ic moet haer schencken mijns herten bloet.

4.
Venus strael van minnen
heeft mijn herte seer doorwont,
ick blijve ghequetst van binnen,
doort derven van mijns liefs roode mont.
Nu ende tot allen daghen
wort si van mi ghegroet;
om haer moet ic nu claghen,
ende schencken haer mijns herten bloet.

5.
Princersse melodieuse,
schenct uwen dienaer medecijn,
boven alle schoone amoureuse
suldi int herte die liefste zijn.
Al legghen die niders laghen,
hout mi in u behoet,
ende wilt mi niet veriaghen,
ick sal u schencken mijns herten bloet.

1, 2. t.: een schoon.

Tekst.

Antw. lb., 1544, nr. 114, bl. 172, ‘een nyeu liedeken’, hierboven weergegeven; de herhaling van den zesden regel der strophe wordt in het Antw. lb. aangeduid; - Een Aemstelr. amoreus lb., 1589 (beschreven door J. Bolte, Tijdschr. v. Nederl. taal- en letterk., Leiden, 1891, bl. 175 vlg.) bl. 119a, ‘op die wijze: De coninc sal hem verblijden’. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 322, en vermeld bl. 644, naar de tafel van het meerstemmig Kamperlb.: ‘Myn sinnekens syn my ontoeghen’.

Melodie.

Souterl. Antw. 1540, Ps. 20, ‘Die coninc sal hem verbliden’ - ‘na de wyse’: ‘Mijn sinnekens zijn mi onttoghen’, hierboven weergegeven; - Fruytiers, Ecclesiasticus, Antw. 1565, nr. 82, bl. 156, voor: ‘Wie hem tot de schrift sal gheven’; zelfde melodie; - Der Reden-ryckers stichtighe samencomste, Schiedam, 1603, sign. Y v^o, ‘op de wijze: Emanuel is wtgetoghen’, voor het lied met aanvang:

[p. 571]

O men-schen looft doch Godts wel - da - - - - - - - - - - - - - - - - - - - den,
Dien hy aen ons al - len heeft ghe - daen.
Daer voor wilt lief- de be - wij - sen
Aen dees wees-kens cleyn van macht/
Op hun noot en lij - den acht/
Als le - den van u li - chaem
hun spij - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - sen/
Waer door ghy Godts rijc - ke we - der ver-wacht.

Ons be - vrijt uw pue - re ghe - na - - - - - - - - - - - - - - - - - - - den/
Met syn dier - baer bloet wilt dit ver - staen.

In de Veelderhande liedekens, Amst. 1599, bl. 59, vindt men, ‘nae de wyse vanden XX. Psalm Davids’ (Ps. 20 van de Souterl.), eene vergeestelijking van nr. 114, Antw. lb., waarvan de eerste strophe luidt:

Emmanuel die is wtgetogen
Wt zijns Vaders rijc in s'werelts pleyn/
Ieloersche liefde heeft dat vermogen/
Zijnen lust was te wesen by s'Menschen grein.
Om hem so wil ic wagen
Mijn lijf en alle mijn goet/ (2 maal)
En verlaten vrienden ende maghen/
En schencken hem lijf/ hert/ ende bloedt.

Dit lied, dat zich reeds in 1566 voordoet (zie Dr. F.C. Wieder, De Schriftuurlijke liedekens, 's-Grav. 1900, Regist. nr. 196), is later nog te vinden in Lusthof des gemoets, Groningen, 1735, bl. 61, ‘op de wijse: De werelt sal haer seer verblyden’. - ‘Emmanuel’ enz., wordt op zijn beurt aangehaald als wijs: Een nieu liedenboeck, 1562, z.n. noch pl. van drukker (zie Wackernagel, Lieder der Niederl. Ref., bl. 15 en 140) voor: ‘Lieve broeders ick groet u met sanghen’; - Veelderh. liedekens, 1599, bl. 47 v^o, voor: ‘De werelt sal haer seere verblijden’. - K. van Mander, De gulden harpe, Haerlem, 1627, bl. 637, voor: ‘Wasdom in Godts ackerwerck ghepresen’.