Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 566]

150.
Ick weet een vrouken amoreus.

Eerste melodie.

Tweede melodie (Variante).

[p. 567]

1.
Ick weet een vrouken amoreus,
die ic met herten minne,
haer wesen is so gracieus,
si staet in mijnen sinne;
gestadich is si in alder stont,
men vinter niet seer vele:
want si heeft eenen rooden mont,
twee borstkens ront
ende een snee witte kele.

2.
Alle vroukens heb ic lief,
om eender vrouwen wille,
om haer lijt myn herte grief
heymelijc alstille.
Niet dan reyne liefde eerbaer
en wil ic haer betooghen;
want si heeft een geluwe hayr,
een aenschijn claer
ende daer op twee bruyn ogen.

3.
Aen haer en weet ic geen misset,
des wil ic vruecht orboren;
haer tandekens zyn also wit
al warent fijn yvoren;
haer lippen bloyen als corael,
ende wt gedaelt van kinne;
waert geen zonde int generael,
dit ist principael,
ic hieltse voor een goddinne.

4.
Moedich ende fier is die ganc,
mer selden coemt si buyten;
haer vingherkens spelen snaren clanck
op harpen ende op luyten;
haer tonge waer ic vruecht bi gewan,
spreect woorden van retorijcke;
aerdigher en sach ick noyt an
die vruecht ghewan;
haer stemme singhet wel goede musijcke.

5.
Dit singhe ick wt ionsten reyn
ter eeren van alle schoone vrouwen,
want om mijn lief in swerelts pleyn,
op u staet alle mijne betrouwen.
Mocht mi ghebueren een cussen vrij
van haer bloeyende wanghen!
Waer ghi zijt, lief, peyst om mi
als ic om dy,
daer na staet mijn verlanghen.

6.
Princersse mijnder herten fijn,
oorlof neme ic met desen,
want u complexie is sanguijn;
laet mi u dienaer wesen.
Schoon lief, al hoort ghi wat
quade tonghen die liefde scheeden,
al hoor ic van u, in die stadt,
nu dit nu dat,
ghi en moecht mi niet verleeden.

2, 5. t.: reyne eerbaerhede. - 3, 1. en bijgev. - 4, 9. wel goede, overtollig voor het metrum.

Tekst.

Antw. lb., nr. 104, bl. 157, ‘een nyeu liedeken’, tekst hierboven, met weglating der platte vijfde strophe. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in

[p. 568]

de M.E., bl. 322 en 334. - Aangeh. als wijs: Een Aemst. amor. lb., 1589 (beschreven door J. Bolte, Tijdschr. v. Ndl. taal- en letterk., 1891, bl. 175 vlg.) bl. 44b, voor: ‘Een vrouken heb ic met herten bemint’, en bl. 120b, voor: ‘Mijn liefste greyn / in swerelts pleyn’.

Melodie. I.

Souterl., uitg. Clemens, N.P., Ps. 26, ‘God is myn licht, myn salicheyt’, - ‘na die wise: Ick weet een vrouken amoreus // si heeft myn herte bevaen’. De tweede regel geeft den tweeden aanvangsregel terug van nr. 91 Antw. lb. (zie nr. 116, bl. 459 hierboven) een lied dat zevenregeligen strophenbouw heeft.

II.

(Variante) I. Fruytiers, Ecclesiasticus, 1565, nr. 28, bl. 83, ‘op de wijse: Ick weet een vrouken amoreus’, voor: ‘Des sotten hert ghelijckt seer wel’. - ‘Ic weet een vrouken amoreus’, wordt vermeld in de tafel van het Kamperlb. (zie Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 644); terwijl ‘Ick weet een vrauken amorues, die ...’, vierstemmig bewerkt door een onbekend componist, voorkomt in Der ander theil kurtzweiliger guter frischer teutscher Liedlein, Nürnberg 1540; zie Eitner, Bibliogr. der Musik-Sammelwerke, bl. 326.