Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 574]

153.
Gheen meerder vruecht.

⁽¹⁾⁽²⁾

1.
Gheen meerder vruecht ter werelt en is,
dan die van herten te vreden is
bi siner liefste allene;
hi mach wel spreken van gheluc,
hi hevet al wat sijn herte lust,
die sijn lieveken mach aenschouwen.

(1) Uitg. Clemens N.P.

(2) Uitg. 1564.

[p. 575]

 

2.

 

Ic had een boelken, dat is waer,

 

drie maanden langher dan een jaer,

 

ic en dorstet niemant segghen;

 

uit ganscher herten minde ic haer,

 

ic en dorst haer bicans niet spreken voorwaer,

 

uit vrese si tqualic name.

3.
Ic ghinc er door die groene laen,
ende sach veel hupsche joncfrouwen staen;
mijn soete lief was daer onder;
si dochte mi die schoonste te sijn,
die alder liefste boele mijn,
boven andere wtvercoren.

4.
Mijn boelken draghet so swart een cleet,
daer onder draecht si groot hertenleet,
dat niemant van haer en can wenden,
dan ghi alleen, ghi hoogste schat.
So troost haer dan met een vriendelic woort,
och troost haer int allende.

5.
Ic hebbe enen rinc aen miner hant,
ic en ghave hem niet voor gheheel dat lant,
hi comt van haer snee witten handen,
hi isser ghemaect van roden gout;
si heeft mijn herte in haer ghewout,
rijc God, mocht ic haer dienen.

6.
Eer ic mijn boelken liet varen gaen,
wilde ic noch liever in armoe vergaen,
begheven der werelt vruechden;
ic heb ghebout op goeden gront;
die ic mijn herteken heb ghejont
sal ic noch weder vinden.

7.
Die ons dit liedeken eerstwerf sanc,
een vrome lantscnecht hi wert ghenant,
hi hevet also wel gesonghen;
hi gaet te Lunenburg uit en in,
al bi die alder liefste sijn
en wert hi nemmer verdronghen.

Tekst.

Navolging van den Duitschen tekst te vinden in Ambraser Lb., 1582, nr. 42, en herdrukt o.a. door Erk u. Böhme, Deutscher Liederhort, II, nr. 401,

[p. 576]

bl. 213. Slechts de eerste twee regelen van den Nederlandschen tekst zijn ons in de Souterl., Antw. 1540, bijgebleven. - Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 57, bl. 79, vergeestelijking: ‘Gheen meerder genuechte op aerde niet en is’. - Aangegeven als wijs voor een geestelijk liedeken: ‘Een groote vreught is int ghemeyn’, toegeschreven aan Anneken van Rotterdam, die ten jare 1539, den marteldood onderstond, lied gevoegd bij een Testament dat zij ‘haeren sone Esaïm bestelt heeft’. Volgens de Bibliotheca Belgica: Martyrologes protestants néerlandais, XVI^e siècle. Monographies. Table, M 218², verscheen dat Testament voor de eerste maal in 1539, waarschijnlijk onder den titel: Hier begint dat testament dat Anneken Esaias haren sone bestelt heeft, den xxiiij. dach januarij Anno XXXIX ... z.n. noch pl. v. dr., 1539, in 8^o. Zie mede het lied: ‘O Godt, ghy zijt mijn helper fijn’.

Melodie.

Souterl. Ps. 48, ‘Hoort toe ghi menschen groot ende cleyn’ en tafel, ‘na die wise: Gheen meerder vruecht ter werelt en is// dan die van herten te vreden is’. De melodie van Een dev. en̄ pr. b., t.a.p., is niet, zooals door E.u.B. wordt beweerd, eene gansch andere dan de zangwijze van Ps. 48, maar een bedorven lezing van deze laatste.