Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 508]

131.
Silvia goddinne.

1.
Silvia goddinne,
siet hoe desperaet
Coridon door minne
als den sneeuw vergaet.

2.
Sal u noeyt beweghen
mijn bedroefde clacht?
Sult gh' altijt staen teghen
mijn verlieft ghedacht?

3.
Met een vierich haken,
lief, verlangh' ik nu
mij eens te vermaken,
Silvia, met u.

4.
Laet u schaepkens weyden,
hier staen clavers dicht;
gaen wy ons vermeyden,
Phebus berght sijn licht,

5.
In een schoon groen pleyne,
daer een beexken stroomt,
oft by een fonteyne
onder 't dicht gheboomt.

6.
Oft ick daer dan kuste
uwen rooden mont,
en met vreuchden ruste
op u borstgens ront.

7.
Al myn bitter lijden,
al mijn wreede pijn
sou door dit verblijden
haest vergeten zijn.

8.
Laci! d'ydel hopen
dul-dicht ons 't ghemoet,
recht ghelijck het nopen
d'erme visschers doet.

Tekst.

I. Ysermans, Triumphus Cupidinis, Antw. 1628, p. 67, hierboven weergegeven; - Willems, Oude Vl. ldr., nr. 172, bl. 388, met weglating van de laatste strophe.

[p. 509]

Melodie.

Ysermans, t.a.p., zonder tekst:

De herhalingen (reprises) worden nergens in Ysermans' verzameling aangeduid; het is waarschijnlijk, dat de laatste twee verzen op de melodie der eerste twee, zoo niet bij elke strophe, dan toch bij de laatste strophe werden herhaald.