Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 487]

125.
Mijn sinnen zijn my ontstelt ,, ghequelt.

1.
Mijn sinnen zijn my ontstelt ,, ghequelt

met fantasien,

waer deur mijn vreuchde velt ,, en smelt

tot allen tijen.

2.
Absency valt my te mael ,, regael,

lief wtghelesen,

toont jonst medicinael ,, mijn quael

wilt doch ghenesen.

3.
Rasende schier van rou ,, kersou,

mistroostich van sinnen,

loop ick om u o vrou ,, ghetrou,

laet my troost winnen.

4.
In mijn verdriet, bystant ,, te hant,

doet my verwerven,

of door der minnen brant ,, en bant

soo moet ick sterven.

5.
Aensiet u knechts ellent ,, torment,

princesse schoone,

en laet hem zijn lief jent ,, in't ent,

crijghen te loone.

[p. 488]

Tekst.

Nieu Amst. lb., 1591, bl. 94, ‘een nieu liedeken’, tekst hierboven; komt mede voor bl. 149 van Wouter Verhee's lb., beschreven door Dr. Bolte, Tijdschr. voor Nederl. taal- en letterkunde, Leiden, VIII (1889), bl. 237 vlg.

Melodie.

Theodotus, Het Paradys der gheest. en kerck. lof-sanghen, Antw. 1648, bl. 569, ‘op de wijse: Mijn sinnen zijn ontstelt ,, gequelt’.