Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 472]

120.
Daer staet een clooster in Oostenrijc.

1.
Daer staet een clooster in Oostenrijc,
het is so wel ghecieret
met silver ende roode gout,
met grauwen steen doormoeret.

2.
Daer in so woont een ioncfrou fijn,
di mi so wel bevallet,
rijck God, mocht ic haer dienaer sijn!
Ick soudese met mi voeren.

3.
Ick voerdese in mijns vaders hof,
daer staet een groene linde,
daer op so singhet die nachtegael
si singet so wel van minnen.

4.
‘Och nachtegale, cleyn voghelken,
wildi u tonghe bedwinghen,
ick salder al u vederlin,
met goudraet doen bewinden.’

5.
- ‘Wat vraghe ick nae u roode gout,
oft nae u looser minnen;
ick ben een cleyn wilt voghelken stout,
gheen man en can mi bedwinghen.’

6.
- ‘Sidi een cleyn wilt voghelken stout,
can u gheen man bedwinghen,
so dwinget u die hagel, die coude snee,
die loovers vander linden.’

7.
- ‘Dwinget mi de haghel, de coude snee,
die loovers vander linde,
als dan schijnt die sonne schoon
so sal ic weder vruecht beghinnen.’

8.
Doen hi zijn sporen had aen gedaen
hi reet ten oostenwaert inne,
hi sach so menighen lantsknecht staen
in haer blanck harnas blincken.

9.
Hi is een weynich voort gereen
al over die groene strate;
so wie zyn boel niet hebben en mach
die moetse varen laten.

[p. 473]

 

10.

 

Den ruyter sprack, met moede vry,

 

doe hi zijn boel moest laten:

 

‘ic wil blijven den lansknecht by,

 

rijck God, comt mi te baten.’

11.
Die ons dit liedeken eerstwerf sanck,
hi hevet wel ghesonghen,
met pijpen ende trommelen geclanc,
in spijt des nijders tonghen.

1, 1. Oostenrijc = het Oosten, het verre land. Dr. Kalff. Het lied in de M.E., bl. 364 vlg. - 1, 2. t.: gheciert. - 9, 1. t: gereden.

Tekst.

Antw. lb., 1544, nr. 221, blz. 343, ‘een nyeu liedeken’, hierboven weergegeven; - Uhland, Volksldr., nr. 17b; - Willems, Oude Vl. ldr., nr. 64, blz. 166; - Hoffmann v.F., Niederl. Volksldr., nr. 71, blz. 163. - Aangehaald door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 321-2, 332, 359, 364. Aanverwante Duitsche tekst: Böhme, Altd. Lb., nr. 158, bl. 253; - Erk u. Böhme, Deutscher Liederhort, I, nr. 173a, bl. 530. - Nederduitsche teksten: Uhland, t.a.p. 17a; - Niederdeutsches Lb. van den Verein für niederdeutsche Sprachforschung, Hamburg-Leipzig, 1884, nr. 50, bl. 59. Zie mede J. Bolte, Das Liederbuch des Petrus Fabricius, aanvang der XVII^e eeuw, in Jahrb. des Vereins für niederdeutsche Sprachforschuug, XIII (1887), bl. 59’, ‘Das Schloss in Oesterreich’, waar ook Zweedsche en Noorweegsche bronnen worden opgegeven.

Melodie.

Souterl. Antw. 1564 en 1584, Ps. 6, ‘In dinen grim en straft mi nyet’ - ‘na die wise: In Oostenrijck daer staet een stadt // si is so wel geciert.’ - De herhaling in den derden regel wordt aangeduid door de melodie. Böhme t.a.p. geeft eene ‘Oberdeutsche’ melodie. - De lezing die volgt en die minder voldoet, is ontleend aan de Souterl. 1540 en uitg. van Clemens n.p. (1556-7):

Daer staet een cloos-ter in Oos - ten -rijc,
het is so wel ghe - cie - ret
met sil - ver en - de roo-de gout,
en-de roo-den gout, met grauwen steen doormoeret.

Vgl. ‘In Oostenrijk daar staat een huis’, nr. 18, bl. 113 hiervoren. Zie mede Böhme, bl. 154 en Erk u. Böhme, I, bl. 395, de ‘alte schlesische Melodie: Es liegt ein Schloss in Oesterreich’.