Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 459]

116.
Ic weet een vrouken wel bereyt.

1.
Ic weet een vrouken wel bereyt,
si heeft mijn herteken bevaen
met haerder gansscher minlicheyt;
ick en cans haer niet ontgaen.
Haer ionste moet ic dragen,
haer wesen is so wel ghedaen,
si staet in mijn behaghen.

2.
Schoonder wijf en sach ic nie,
dies wil ic mi vermeten;
this recht dat ic haer vriendschap bie,
want si doet mi mijn druck vergheten.
So reyn zijn alle haer sinnen,
mi is te badt dat icse aensie,
die alder liefste die ic beminne.

3.
Haer mondeken, haer oochskens claer
si blincken als cristal;
mocht icse spreken oft comen naer
dat waer mijn begheren al.
Mer, lacen, neen ic niet,
dat doen die quade clappaerts tonghen;
och, si brenghen ons int verdriet.

4.
Dat vrouken is mi te hooghe gheboren,
dies ic wel mach beschreyen;
al heb icse in mijn herte vercoren,
het is al in eerbaerheyden.
Och lacen, si acht mijns cleyn.
Ic wil noch al in hopen leven
ende draghen mijnen druck alleyn.

[p. 460]

 

5.

 

Die liefste en can ic niet begheven,

 

si staet so vast in mi

 

boven al die daer leven,

 

het is recht, dat segge ic dy.

 

Och woude si dat verstaen,

 

dat ic haer ghetrouwe boel soude zijn,

 

so waer alle mijn trueren ghedaen.

6.
Och Venus, vrouwe, siet aen mijnen staet,
door alle ioncfrouwen eere,
ghi zijt mijn troost, mijn toeverlaet,
ic bids u minnelic op eere
Ghi zijt, mijn liefken, dies wel weert,
dat ic u diene mijn leven lanck,
schoon liefken, als ghijt op mi begheert.

7.
Die dit liedeken heeft ghemaect,
het quam wt rechter minnen;
al en heeft hijt niet te recht gheraeckt,
men salt in beste versinnen.
Het was so huebschen knecht,
ter eeren van schoonen vrouwen
heeft hi dit liet gedicht.

2, 1. t.: ic nije. - 2, 3. t.: vriendschap bije. - 4, 7. t: druyck.

Tekst.

Antw. lb., 1544, nr. 91, bl. 136, ‘een oudt liedeken’. Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 321 en 332.

Melodie.

Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 19, bl. 40, ‘Dit is die wise: Ick weet een vrouken welbereyt’, voor: ‘Van hooger minnen die ick draghe’. Nrs. 22-24 van dezelfde verzameling: ‘Aen een vrou heb ick minen sin gheleyt // si heeft mijn herte bevaen’; - ‘Een edel vrouwe van hoogher aert // si heeft mijn herte bevaen’; - ‘Ick weet een vrouken welbereyt // aen haer staen alle mijn sinnen’, zijn geestelijke navolgingen met betrekking tot de Moeder Gods. - Eene vergeestelijking: ‘Ic weet heer Jesus wel bereit // hi heeft mijn herte omvaen’, doet zich reeds in de XV^e eeuw voor; zie Hoffmann v.F., Niederl. geistl. Ldr., nr. 89, bl. 179.

De gansche melodie van het hier besproken lied, buiten de eindnoot, klinkt in f. Vgl. de melodie ‘Al binnen der hooger muren’. - Stalpaert, Extractum cath., 1631, bl. 202, en Gulde-iaers feest-dagen, 1635, bl. 112, heeft, met andere melodie en telkens voor een lied met anderen strophenbouw, de wijsaanduiding: ‘Ick weetter een vroutjen’. Zie de liederen: ‘Ick wil gaen om mijn ghewin’, en ‘Wy mogen wel loven en dancken den tijt’.