Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 449]

113.
Och ongeluckigen dach.

1.
Och ongeluckigen dach,
die ick wel beclagen mach,
dat ick mijn liefste lief oyt sach,
waer deur ick ben comen in swaer verdriet:
sy heeft mi verlaeten, en ick haer niet.

2.
Nu ben ick doorschoten snel,
met Cupidoos pijlen fel;
sy hebben mijn jonck herdt doorwont.
Helpt my, jonck lief, in corter stont,
oft ick en can niet worden gesont.

3.
Mocht ick sterven die doot,
tsweert van Pyramus bloot
mocht drucken in mijn herdt minjoot;
ten waer my niet soo groote pijn
als van haer verscheyden te sijn.

4.
Venus comt my ter baet
met alle crachten snel,
en wilt my helpen uyt dit gequel;
want ick nu ligge in swaer ellent
om dat ick ben van mijn lief absent.

[p. 450]

 

5.

 

Adieu, mijn liefste lief,

 

adieu, alle mijn vreucht,

 

adieu, mijn leven en mijn geneucht,

 

ghy sijt die liefste en anders geen,

 

om u, schoon lief, sterf ick alleen.

Tekst.

Lb. met emblemata, Hs. nr. 19544 der K. Brusselsche Bibl., lied nr. 31.

Melodie.

Stalpaert, Extr. cath., Loven, 1631, bl. 191, de maatverdeeling bijgevoegd. - Aangeh. in Amst, Pegasus, 1627, bl. 150, voor: ‘Wanneer ick eens beschouw’; - Bredero, Boertigh. lb. (1622), uitg. 1890, bl. 242 en 287, voor: ‘Hoort hier iens bestemoer’, en ‘O du toversche kol’.