Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 436]

108.
Ik vrijdd' een vraukin alsoo fijn.

1.
Ick vrijdd' een vraukin alsoo fijn
en droech haer goede minne,
die al verteerde tgoeyken mijn,
want sy was loos van zinne.
Sy zey: ‘comt naer,
schoon lief eerbaer,
wy willen vreucht ontsluyten.’
Ic ghinc tot haer
om d'aenschijn claer;
maer thoerken sloot my buyten.

2.
‘Al is mijn mantel zeer gescheurt,
schoon lief, k'en cants beweeren;
als gaick ghegaet, ghelapt, gheleurt,
ghy helpet al verteeren;
als was ick noyt
aldus beroyt,
als draech ick ydel borsen;
als ist vertoyt,
verteert, verpoyt,
ken ben noch niet vervorsen.’

3.
‘Schoon liefkin, heb ickt al verdaen,
peynst op voorleden tyden:
by u heb ick de schade ontfaen,
laet my doch noch verblyden.’
- ‘Seght my tbediet,
hoe ist gheschiet?
Ick hield u vol van trouwen.’
- ‘Als heb ick niet,
alsoo ghy siet,
noch heb ick wat behouwen.’

4.
- ‘Prince, schoon lief, seght my dat snel,
wat is dy over bleven?’
- ‘Schoon lief, dat meuchdy weten wel,
theeft u veel vreuchds ghegeven.’
- ‘Hebdy noch dat?’
- ‘Ja, ick schaec noch mat.’
- ‘En wilt dat niet verliesen;
ick secht u plat,
voor goet oft schat
wil ick dat weder kiesen.’

[p. 437]

Tekst en melodie.

Mathys de Casteleyn, Diversche liedekins, Ghendt 1574, nr. 9, bl. 21. - Willems, nr. 60, bl. 240, ‘De berooide minnaer’, de eerste drie strophen. Zie het lied ‘Springht alle zeer’, dat op dezelfde melodie werd voorgedragen. Volgens eene aanteekening van Snellaert op Willems, t.a.p., werd het lied ‘Ick vrijdde’, enz., o. 1520 gedicht. Ziehier de oorspronkelijke lezing der zangwijs:

Ick vrijdd' een vrau - kin al - soo fijn, enz.

De volgende melodie met wijsaanduiding: ‘Tsavents sprack hy tot der maecht’, te vinden in I. Fruytiers' Ecclesiasticus, 1565, nr. 63, bl. 124, schijnt eene variante van de voorgaande:

Al - soo ghy best muecht tel - cker tijt //
wilt het wijn-suy-pen vlie-den //
Ist dat ghijt mijt/ u naect profijt// des ze-ker zijt//
want wijn verderft veel lie-den.