Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 415]

99.
Een goet nyeu liet heb ick gedicht

1.
Een goet nyeu liet heb ick gedicht,
met also droeuen sinne;
die liefste heeft mi daer toe gesticht
met haerder looser minne;
ic en sal haer nemmermeer af gaen,
bi daghe noch bi nachte,
si cost mijn herteken so menighen traen;
al heeftse mi nu ontrou ghedaen,
noch staetse in mijn gedachte.

2.
Noyt roose soet van soeter rueck
en heeft mijn herteken so seer bevangen,
al hebbe ick somtijts quaet gheluck,
naer haer staet mijn verlanghen.
Rijc god, mocht noch eens anders gaen,
en mochte den tijt noch keeren,
dat ic mocht troost van haer ontfaen;
so soude ic allen druck verslaen
ende altoos vruecht vermeeren.

[p. 416]

 

3.

 

Met een die alder liefste mijn

 

so ghinck ic mi vermeyden;

 

ick en mach altoos bi u niet zijn,

 

wi twee wi moeten scheyden.

 

Si hout mijn herteken soo seer doorwont,

 

hoe soude ick vrolijck wesen?

 

Dat heeft ghedaen haren rooden mont,

 

mocht ick dien cussen, ic waer ghesont,

 

so waer mijn herteken ghenesen.

4.
Altijt staet si in mijn vermaen,
ende al wt goeder duechden;
mocht ic noch troost van haer ontfaen,
so waer mijn herte in vruechden.
Mer neen ick niet, ic blijve alleyn,
ende si heeft mi begheven;
si is nochtans dat liefste greyn.
Kiese ick dit iaer noch twee voor eyn,
so mach ick vrolijck leven.

5.
Oorlof, schoon lief, alst wesen moet,
ende ick wil henen varen;
ick bidde Maria maghet soet,
dat si ons wil bewaren.
Mijn sinnekens hadde ick op u ghestelt;
schoon lief, ist al verloren?
Ick minde u boven goet oft ghelt,
mi dunct dat u mijn vrientschap smelt,
adieu, mijn wtvercoren.

6.
Mer die dit liedeken eerstwerf sanck,
dat was een ruyters gheselle,
hi weets hem allen goeden danck
die duecht van hem vertellen;
met schoone vroukens sidt hi op die banck
te biere oft te wijne,
al is zijn borsse dicwils cranck.
Laghe hy in zijns boels armkens blanck,
het waer zijnder herten een medecijne.

3, 2. mi bijgev. - 4, 8. t.: Riese. - 6, 3. t.: van hem ende van zijn boel vertellen.

[p. 417]

Tekst.

Antw. lb., nr. 38, bl. 53, ‘een nyeu liedeken’, hierboven weergegeven. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 314.

Melodie.

Souterl. 1540, Ps. 17, ‘Ick sal u, Heer, liefhebben seer’ (zie mede de tafel), ‘na die wise: Een nyeu liet heb ick gedicht // met also domme sin’; - I. Fruytiers, Ecclesiasticus, 1565, nr. 81, bl. 154, voor: ‘Wie hier schriftuer waernemen sal’; - Stalpaert, Gulde-iaers feest-dagen, 1635, bl. 602, zelfde melodie, ‘stem als 't begint’, voor: ‘Wy dienen heen (heden) / met goede reen’. - Dr. Kalff had de goedheid ons den bassus mede te deelen van eene oude meerstemmige bewerking onzer melodie, bewerking die van een onbekend componist uitgaat. Deze overigens onvolledige stem werd door den Archivaris der stad en provincie Utrecht, Mr. S. Muller Fz., op het archief gevonden; zij heeft niets gemeen met den bassus der driestemmige bewerking van Clemens n.p., uitg. Souterl. 1556.

Aangeh. als stem: Refereynen ende liedekens van diversche rhetoricienen, Brussel 1563, bl. 111, voor een lied: ‘De musijcke en de wijn, op elck termijn’, uitgaande van de Kamer: ‘Ubi vult spirat’ van Geeraardsbergen; - Veelderhande liedekens, 1569, bl. 85, voor: ‘Een nieuwe liet heb ic gedicht // van twee schaep wtgecoren’ (zie Wackernagel, Lieder der niederl. Ref., bl. 131, en Dr. F.C. Wieder, De Schriftuurlijke liedekens, Regist. nr. 181, en door Coornhert, Lb., 1575, nr. 35, voor eene vergeestelijking met aanvangsstrophe:

Een ghoed nieuw lied heb ick ghedicht
uyt al ghemeynder minnen.
De nood heeft my daer toe ghesticht /
met wel verzochte zinnen.
Een spieghel wert hier elck opghericht/
die ghaarn hen zelf zouw kinnen.
Dus keert mensch ernstlick u ghezicht
ter waarheyd die u verborghen licht,
u staat zult ghy hier vinnen.