Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 365]

82.
Ontwect van slape.

1.
Ontwect van slape, wie dat ghy zijt,
in dezen blyden tijt
daer hem elc dierken in verblijt,
aenhoort die nachtegale zynghen.
Fonteynen spruuten breet en wijt;
elc vueghel maect jolijt
al in dees meys virtuut,
alle blomkens ziet men nu ontspringhen.

[p. 366]

 

Menich vueghelken doet

 

duer zijn voyse zoet

 

sceppen die vulle vloet van juechden.

 

Den groenen coelen mey bringt ons in vruechden.

2.
Neempter u lief, u boelken by der handt
in desen tijt plaisant,
gaet wandelt lancxt den cant
duer bosschen ende duer haeghen;
ghy zult daer vynden zeer triumphant
die velden overplant
schoonder dan diamant,
zy staen lustich nu ten daeghe.
Ghy zult smorghens vrouch up staen,
met u liefken spelen gaen,
rechts nu ter tyden.
Den groenen coelen mey doet al verblyden.

3.
Den dau besproeyt der roode rooskens roodt,
elc cruut uut zijnder noodt,
clein spruutkens werden groot.
Mijn alderliefste, wilt u tot my verzinnen,
aenziet den last en wederstoodt
die therte zeere ontsloot,
duerwont ben ic al totter doot
al duer den strijt van minnen.
Weest jonstich tot my,
schoon lief, dat ick en ghy
tsamen mueghen veraccorderen.
Den groenen coelen mey, doet al verjubileren.

4.
Elc dier kiest nu zijn weder paer,
cours der natueren claer
ghebruuct nu elc voorwaer,
al naer des tijts aenschauwen.
Och lief, volcht nu deze dierkens naer,
bluscht doch mijn lyden zwaer,
trect met my buuten daer
int groene fluer van vrouwen.
Der liefden gloed
mach werden ghevoet,
rein aenschijn zoet, al van ons beeden.
O lief, wilt u te mywaerts reeden.

[p. 367]

 

5.

 

Oorlof hiermede, princesselic dier,

 

bluscht onser beyder vier

 

al duer u amoureus bestier,

 

al duer wi beede van minnen blaken.

 

Weest mi doch gracieux int bestier;

 

ontfanct den lauwerier.

 

voor eenen mey seer fier,

 

Onthoudt de woordekens, die wy laets spraken.

 

Hiermede ghescheen

 

van u, princesse reen,

 

houdt dit voor een tresoor te pande.

 

Dit bidden wy, ghildekens van den vlaemschen lande.

Tekst.

16^e-eeuwsch Hs., toebehoorend aan den Heer Gustaaf van Butsel. Vroeger door ons uitgegeven in Tijdschr. voor N.-N. mzgesch., III, (1891), bl. 111-119. - Aangeh. als wijs: Veelderhande liedekens, 1599, bl. 84vo, voor: ‘Ghy broeders en susters weest verblijt’, een lied dat, volgens Dr. Wieder, De Schriftuurlijke liedekens, Reg. nr. 233, reeds in 1556 te vinden is. - Een nieu liedenboek, 1562, bl. 108, zie Wackernagel, Ldr. der niederl. Reformierten, bl. 14 en 126, voor: ‘Hoort toe, wat Paulus wtleyt’, en Dr. Wieder, Reg. nr. 390, ook voor het lied: ‘Mijn ghemoet is mij verblijt’, te vinden in Een nieu lb., 1562, en in Het tweede lb., Amst. 1583, bl. 341, vermeld door Dr. Wieder, t.a.p., nr. 548; - Coornhert, lb., 1575, nr. 56, voor: ‘Neemt waar den tyt // wie dat ghy zyt’.

Melodie.

J. Fruytiers, Ecclesiasticus, Antw. 1565, nr. 29, bl. 85, op de wijse: ‘Ontwaect van slaep, wi dat ghy sijt’:

Een luy mensch is een steen ge - lijc//
die hier leyt in het slijck//
wies' op - heft van - den dijck//
moet we-der-om wasschen zijn han - den//
Een wyse maecht//
den Heer behaecht//
en een geschicte man die siet naer haer//
Maer die huer on-ghe-schict hier draecht//
brengt dou-ders druck vrees en vaer.

Een on - ge-schicktkint niet ge-leert//
'twelck hem tot boos-heyt keert/
sijn va - der hier ont eert//
tbringt hem en d'ouders ter sijn schan - den//

[p. 368]

Const-thoonende iuweel bij de loflijcke stadt Haerlem, Zwol, 1607, sign. Oo v^o, ‘op de wyse; Wy lesen in Esdras van den wijn’:

Ghy al - le die tot den Hee - re ge - sint/
'tHooft Je - sum Chris-tum mint/
Be - thoont dat ghy hem sijt een vrint/
En troos-tet dan zij ar - me le - - - - - den;
Het welck is toe-ge-seyt/
En van be - gin be - reyt/
Hem die voor d'ar - - - men
Sich soo goe-dich-lijck ont - far - - - - - men.

Siet gy een die be-hoeft / en weest niet blint/
Maer stelt u als Godts kint/
En geeft / op dat ghy wint
Het ee-wich ko-ninck-rijck vol vre - - - - - - - den,

Een duytsch musyck boeck, Antw. 1572, nr. 18, ‘Ontwaeckt van slaep’, vierstemmige bewerking van Theo Evertz., door ons uitgegeven in het voormelde Tijdschr., III, bl. 166. Diezelfde bewerking wordt vermeld als voorkomende in Niewe duytsche liedekens, Maestricht, 1554, beschreven door R., in het voornoemde Tijdschr., V (1897), bl. 262 vlg.

Onder de wijsaanduiding ‘Wy lesen in Esdra’ enz., vindt men eene verwaterde lezing van onze melodie in Dr. Land's, Luitboek van Thysius, nr. 62. Over het lied ‘Wy lesen’ enz., zie Dr. Wieder, De Schrift. liedekens, 1900, Reg., nr. 893.