Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 363]

81.
Met eenen nyeuen sange.

1.
Met eenen nyeuen sange
verhuecht dat herteken fier,
ghi die zijt in bedwange,
ontsteken in Venus vier;
aensiet den eglentier,
die bloeyt schone ende plaeysant
in Venus eerste schier,
si staet so triumphant.

2.
Den mey lustich ende groene,
die schoon gebloeyet staet,
hi is nu in saysoene,
hi riect so delicaet;
spaceert, reyn vroulic saet;
om te horen der vogelen sanc
reyn ionste niet en baet,
aenhoort der kelen geclanck.

3.
Ghi, minnaers cloeck van moede,
spaceert int groene gras,
met haer doet als de vroede,
als Thisbe die bloemkens las;
schout vileynich ghebras
oft dorperheyt eenpaer;
ist so oft ghevet pas,
bedrijft solaes met haer.

[p. 364]

 

4.

 

Metter liefste kersouwe

 

spaceert int groene wout;

 

si wort u so ghetrouwe,

 

op haer en valt niet te stout.

 

Die voghelen ionc ende oudt

 

verhuegen elc herteken reyn,

 

met ander so menichfout,

 

int spijt der nijders deyn.

5.
Cypres ende maioleyne
elc herte nu verhuecht,
den rosemareyn ten pleyne
versoec die zijn onthuecht.
Alsmen aensiet die iuecht
met eenen lachenden mont,
elc minnaer maect dan vruecht;
hi is genesen, die is gewont.

6.
Ist niet een melodie
te wesen inder vogelen sanc
met zijn liefste amye,
bi dattet is inder rotten geianc?
Alsmen mach vrij ende vranck
met haer zijn in solaes,
men mach haer wel weten danc
door een amoreus relaes.

7.
Princersselijcke beelde,
gaet, pluct den groenen mey,
ghi vinter ws herten weelde;
gaet aen, hoort der vogelen gescrey;
int bidden en zijt niet te ley;
voor den Keyser bidt dach ende nacht,
dat hi comen mach tot sinen grey.
Voor verraderie moet zijn gewacht.

1, 7 in Venus' eerste tooi of praal. - 2, 2. t.: gebloeyt. - 3, 4. Herinnering aan de sage van Piramus en Thysbe. Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 233. - 4, 8. deyn = gierig. - 6, 4 = liever dan in het gejoel van het volk.

Tekst.

Antw. lb., nr. 118, bl. 178, ‘op die selve wijse’, d.i. op de melodie van ‘Met eenen droeven sanghe’, nr. 117 derzelfde verzameling. - Aang. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 302.

Melodie.

In Veelderhande liedekens, 1569, vindt men, bl. 145, een lied (herdrukt door Wackernagel, Ldr. der niederl. Reform., bl. 139, aangehaald door Dr. Wieder, De Schrift. liedekens, Reg. nr. 458), ‘na de wijse: Met eenen droeven sange’, dat aanvangt:

In bitterheyt der sielen
clage ic dit jammer groot,
datmen dus siet vernielen
die Gods woort belijden bloot:
veel hebben t' Hemels Groot
betaelt met bloede root,
de Phariseeusche fielen
brengense meest ter doot.

Het lied ‘Den noot en smenschen lijden, op de wijse: In bitterheyt der zielen’, te vinden met de melodie in Der Reden-ryckers stichtighe tsamencomste, Schiedam, 1603, sign. Z, heeft denzelfden versbouw als de voorgaande strophe. Dus hebben wij hier naar alle waarschijnlijkheid de melodie van nr. 117 en 118 Antw. lb. Zie mede Dr. Wieder t.a.p., nr. 540 en 541, twee liederen: ‘Met eenen droeven sanghe’.