Het oude Nederlandsche lied. Deel 1
(1903)–Florimond van Duyse– Auteursrecht onbekend
[pagina 337]
| |
71.
| |
[pagina 338]
| |
3.
- ‘Hier mede heb ic ghecosen,
het is mi van herten leet,
ic hebbe om uwen wille
ghereden so menigen dach.
Schoon lief, laet u gedenken
die trouwe die ic u gaf;
och, doet uw hert weer open,
ei, schone lief,
ende sluytet mi daerin.’
4.
Hi nam die suyverlijcke
al bider witter hant,
hi leydese also verre,
al over dat smale padt,
al in een camerken duyster;
daer lach die boele en sliep.
Die wachter op hoger tinnen,
ei, schone lief,
hoe luyde mer dat hy blies.
5.
‘Is daer yemant verborghen?
hi rise nu ter tijt,
dat hem die niders niet en verspieden
al bi dat schone wijf.
Ic sie die morghen sterre
ende den dach die spruyt daer by;
ic hoor die vogelkens singen,
ei, schoone lief,
daer toe die nachtegael.’
6.
‘Laet singhen wat si willen,
ten is nog ghenen dach,
so moetse God bewaren,
daer ic te nacht bi lach.
Si heeft twee valcken oogen,
daertoe eenen huebschen mont;
so moet ic van haer scheiden;
ei, schone lief,
God spaerse langhe ghesont.’
1, 1. t.: om eender. - 6, 5. Valkenoogen golden voor zeer fraai (Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 377). | |
Tekst.Antw. lb., nr. 102, bl. 154, ‘een nyeu liedeken’; tekst hersteld met behulp van de Duitsche lezing te vinden bij Böhme, Altd. Lb., nr. 121, bl. 221. Zie mede Erk u. Böhme, Deutscher Liederhort, II, nr. 811, bl. 612. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., 281. | |
Melodie.Sout. 1540. Ps. 36, ‘En willes niet benyden’ - ‘na die wise: Ick heb om vrouwen wille, ghereden so menighen dach’. Erk u. Böhme, t.a.p., geven eene aanverwante melodie naar eene Duitsche liederverzameling van vóor 1550. |