Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 331]

68.
Comt voort, comt voort zonder verdrach.

1.
‘Comt voort, comt voort sonder verdrach,
mijn liefste boel verborghen;
ic segge vry, ten is noch gheen dach,
ten is noch gheenen morghen.’

2.
- ‘Die wachter singhet zijn daghelijcx liet.’
- ‘Hi can zijn tonghe wel bedwinghen;
coemt in huys, mijn soete lief,
wi twee wi sullen noch genoechte beginnen.’

3.
Si leyde hem op haer borstkens ront,
daer op so ghinck hi ligghen rusten;
si seyde: ‘schoon lief, mijn waerde mont,
wat dinghe mach u lusten?’

4.
Si leyde hem in haer armkens vry,
van vruechden began therte ontspringhen:
‘bedect mijn eere dat bidde ick dy,
lief, boven alle dinghen.

[p. 332]

 

5.

 

‘Dat bidde ick u, o liefste mijn,

 

die alderliefste suldi blijven;

 

daer twee goede lievekens vergadert zijn,

 

hoe noode laten si hem verdrijven.’

6.
- ‘Waer mi Virgilius conste cont,
den lichten dach soude ic vertrecken,
ende mijns liefs witte borstkens ront
daer mede soude ick vruecht verwecken.

7.
‘Ay lacen, neen, ick en kense niet;
den dach die coemt, ick moet vertrecken’
- ‘Lief van mi vliet, lief van mi vliet,
dat ons die nijders niet en beghecken!’

8.
Die ons dit liedeken eerstwerf sanck
vrou Venus liefde hem seer quelde;
hi was geerne op vruechden banck,
daer hi hem wel toe stelde.

1, 1. t.: Confoort, confoort. - 4, 3. t.; bedect mijn eere, lief, enz. - 6, 1. Virgilius conste = des toovenaars kunst. Zie Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 243-4. - 6, 4. t.: sal ick. - 7, 1. en kense, bijgev.

Tekst.

Antw. lb., nr. 14, bl. 19 ‘een nyeu liedeken’. Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 281, 290, 332.

Melodie.

Souterl. 1540, Ps. 123, ‘En had ons God niet bi ghestaen’, en tafel, ‘nae de wise: Coemt voort, coemt voort sonder verdrach, mijn alderliefste lief verborghen’. Het refrein spruitende uit de herhaling van een deel van den derden versregel der strophe, wordt aangeduid door den tekst der Souterl., en door de melodie.