Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 292]

54.
Het wasser te nacht.

1.
‘Het wasser te nacht, also soeten nacht,
dat alle die vogelen songhen;
de fieren nachtegale hief op een liet en sanck
met zynder wilder tonghen.

2.
‘Dat verhoorden twee gesellekens fyn,
twee gesellekens van avontueren,
si namen mi minen fiere maghedom,
ick en mochter niet om trueren.

3.
‘Si namen dat ic veel liever had:
een vingerlinc root van gouwe,
maer bringhen zij mi dat wederomme thuys,
en het sal hem noch berouwen.’

4.
Het sat een schipperken al op zyn scip,
hi hoorde dat vrouken seer clagen;
‘gebreect u bier, broot, ofte wyn,
dat sal ick u doen halen.’

[p. 293]

 

5.

 

- ‘Mi en gebreect bier, broot of wyn,

 

noch geenderhande dinghen,

 

ick draech een kint, so cleyne kint,

 

ick en can die vader niet vinden.’

6.
- ‘Draechdi een kint, so cleyne kint,
condt ghi die vader niet vinden,
so doet dat kindeken alle zyn gerief:
die vader sal u beminnen.’

7.
- ‘Nu wil ic gaen trecken dat groene wout in,
die fiere nachtegael vraghen,
maer of si alle gesceyden moeten zijn
en dat eens twee liefkens waren.’

8.
- ‘Wy waren ghescheiden, myn soete lief ende ick,
het is haer nae so wel berouwen;
wy souden also saen vergadert zyn
en woude si my zyn getrouwe.’

9.
- ‘Goet en getrouwe sal ic u zyn,
een fiere gelaet sal ick u schencken;
wanneer ic ligghe inden arm van dijn,
op een ander sal ick dencken.’

10.
Nu radick elke ionghe maecht,
dat zy haer eerken bat besluyten:
wanneer dat willeken is gedaen,
en dan is die vrientschap wte.

1, 1. Het wasser, sic, Luitb. Thysius; Antw. lb.: Het was te. - 1, 3. Lb. met embl.: hief op een liet. - 3, 1. t.: hadde. - 5, 3. en vlg.; verg. Antw. lb., nr. 79, bl. 118, str. 6, 7. - 6, 4. na dit vers volgt nog ‘en van uwen cleyne kinde’, zoodat de str. uit vijf verzen bestaat.

Tekst.

Antw. lb., nr, 194, bl. 298; ‘een nyeu liedeken’, hierboven weergegeven; - Willems, Oude Vl. ldr., nr. 59, bl. 153, ‘De verlatene’, naar het Lb. met emblemata, Hs. nr. 19544, der K. Brusselsche Bibl., zonder wijsaanduiding, met eenige veranderingen aan den tekst, die nagenoeg dezelfde is als de voorgaande; - Nr. 13 van het Hs., gevoegd bij een exemplaar der Souterliedekens 1540, Bibl. Leiden, beschreven door P.A. Tiele, Dietsche Warande, 1869, bl. 572, insgelijks zonder wijsaanduiding. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 275, 344, 356, 361. - Aangeh. als stem in Refereynen ende liedekens van diversche Rhetori-

[p. 294]

cienen, enz., Brussele, bij Michiel van Hamont, 1565, bl. 44vo. ‘Het was een nacht wel alsoo soeten nacht // dat alle de voghelkens songhen, etc.’ voor het lied: ‘Verblijt inden gheest, die eens waer bedroeft’, gezongen door de Violieren van Antwerpen op het prinsfeest der Corenbloeme van Brussel. - ‘Volgens de tafel van Een Amst. amor. lb., 1589, beschreven door Dr. J. Bolte, Tijdschrift voor Nederl. taal- en letterk., 1891, bl. 175 vlg., kwam het lied ook voor op de thans verloren bl. 80, van dezen bundel. In dit lb. wordt het nog vermeld, bl. 157a, als wijs, voor: ‘U liefde quelt mijn totter doot’. Zie dit lied in onze verzameling.

Melodie.

Naar Dr. Land, Luitb. van Thysius, nr. 29: ‘Het wasser te nacht’ en daar genoteerd:

Fl. van Duyse, 6 oude Nederl. ldr., Gent, 1891, nr. 3, bl. 11, vierstemmige bewerking.