Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
Auteursrechtvrij
[Folio Hh1r]
| |
Hecuba. Ghemeen vrouvven.
Hecuba.
Hoe qualijck zijn de sulck, hier op dees vverelt bedacht,
Die betrouvvende haer, op de over groote macht,
Het vvereltsche gheluck, al te veel gheloof gheven,
En heerschende in haer, schoone hoven hooch gheacht,
Voor seer haestighe gheen, veranderingen beven,
Noch en vreesen gheensins, de Goden hooch verheven,
Die in sulcken staet zijn, die aensie mijns ghelijcken,
En u Troyen daer so, menich Grieck voor is bleven,
Ghy sult leeren aen ons, hoe 'tgheluck in veel vvijcken,
Den hooveerdighen can, 'tzeyl haestelijck doen strijcken,
En haren trotzen moet, al te diemaels doet sincken,
De schoonste stadt die men, Asiam sach verrijcken,
En de stercste die men, ter verelt mocht bedincken,
Die ligt daer over hoop, 'tsvvaert siet ghy haer nu crincken,
Den roock bedect de stadt, door den ellendighen brant,
In colen staet sy nu, vvy hebben sien neer sincken
Priami Hof, het schoonst', dat daer vvas in eenich lant,
De vrome helden meest, zijn ghedoot door svyants hant,
Die niet ghelooven cost, dat Troyen vvas te vvinnen,
Die staet op haer en siet, als eenen seer vvreeden quant,
O Troyen schoone stadt, VVie sou u nu bekinnen,
In roy colen staet ghy, en het bloet sietmen rinnen
Van d'edel Heeren, och, het vloeyt langs de straten,, claer,
Al den schat en goet, daer, ghy op stelden u sinnen,
Is nu des vyants roof, dvvelck niet en sal baten,, haer,
De vrouvven meestendeel, zijn nu verlaten,, svvaer,
Dus vervloect al met my, dien seer droevighen dach,
| |
[Folio Hh1v]
| |
Doe men so vrolijck ons, en blijd' uyter maten daer
Dat overgroot hooch peirt, binnen de stadt trecken sach,
Vlisses uvven raet, elck een vvel beclaghen mach,
Ghy zijt die desen brant, binnen Troyen hebt ghesticht,
En ghy o Sinon doet, ons roepen o vvee o vvach,
Die u ghevanghen gaeft, so loosselijck, o boosvvicht,
VVant ghy verblinde daer, der Troyanen haer ghesicht,
O stout stuck Sinons tot, sulcx vvas Vlisses vermaen,
Den Schoolmeester vvas hy, hy hevet haer al ghedicht,
Maer tis te laet gheclaecht, vvant het is nu al ghedaen,
Tstont te gheschieden so, vvy moesten te gronde gaen,
Maer Troyens onderganck, is voor ons schier nu al out,
Haren Coninck sach ick, vermoorden dat ginck my aen,
Die Pyrrus so seer vvreet, van moede fel ende stout,
Voor Iuppiters outaer, met vvonden so menichfout,
Met zijn bloedich svvaert so, schandich gebracht heeft ter doot,
Onbegraven ligt hy, zijnen vyant hem aenschout,
Zijn schoon Hof leyt gheslicht, ick bin in d'uyterste noot,
Ick stae hier elck tot roof, ick bin van beschaemte root,
Niet vvetende vvie my, vanden vyant sal soecken,
Hectors vveduvve d'een, d'ander soect den schoonen schoot
Van Heleni vrou, en, de derd' derf hem vercloecken
In ons Cassandras bed, en ick mach vvel vervloecken
D'uyr mijnder geboort', dus, coemt ghy Troyaensche vrouvven,
Coemt helpt my treuren nu, coemt doch uyt allen hoecken,
VVilt bevveenen u stadt, vvilt gheen tranen op houvven,
VVant den gheclaechden noot, helpet hert uyt benouvven.
Ghemeen vrouwen.
Niet nieus en ist datmen, ons ghemeente siet vveenen,
Tis gheleden thien jaer, datse ons te vercleenen
Sochten, en allereerst, belegherden dese stadt,
VVy hebben ons ghevveert, maer vvat hebbens vvy te bat,
Als ons ten lesten dees, ellend moest over comen,
Dat vvy Helenam oyt, in stadt hebben ghenomen,
| |
[Folio Hh2r]
| |
Is ons berouvven vvel, en d'uyr is te beclaghen.
Hecuba.
Ghy Troyaensche ghemeent, vveent nu al uvve daghen,
Latet hayr vry vervvert, op u schouderen hanghen,
Laet d'ooghen leken doch, u rootvervvighe vvanghen,
Laet van droefheyt bleeck zijn, latet heel lichaem trueren,
VVant Troyen is verbrant, om veir ligghen de mueren,
Laet u lichamen nu, vry met rouvve becleet,, zijn,
Slaet doch al op u borst, laet u handen ghereet,, zijn,
Om die van grooten druck, schier onstucken te vvringhen.
Ghemeen vrouwen.
Hoe vrolijck hoorde elck, doen al de maechden singhen,
Doen vvy dat groot quaet peirt, door des stadts vesten brachten,
Priame, Paris me, kost ghy u doch niet vvachten
Voor der Griecken boos stuck, en Vlisses loosen raet,
Epeus vont dit vverck, ende Sinons stoute daet
Heeft onse herten en, ooren connen verdooven,
O Troyen u verstant, liet ghy u doen berooven,
Daer u Laacoon, vvel vvaerschoude te vooren,
Doen hy met zijn spies op, 'tpeirts buyc stack, ghy kost hooren
De vvapenen die daer, int peirt vvaren verborghen.
Hecuba.
Souden vvy anders voor, dit valsch verraet niet sorghen,
Maer dits te laet geclaecht, sulcx moet ons niet meer quellen,
Maer den roock die vvy sien, die doet ons hert onstellen,
En de vroom helden al, die so veel zijn doot bleven.
Ghemeen vrouwen.
Hector boven al, die, Agamemnon deed' beven,
Achilles vreesde hem, en Vlisses oock mede,
Hector vvas die hier in, stadt 'tmeeste ghevvelt dede
Teghen des vyants macht, en zijn list desghelijcken,
Men sach hem noyt voor gheen, vande vyanden vvijcken,
Maer heeft o Troyen u, schier thien jaren vvel bevrijt,
Maer na dat vvy sulck een, vromen helt zijn vvorden quijt,
| |
[Folio Hh2v]
| |
Niet lang hebt ghy't gemaect, maer zijt ghegaen heel t'onder,
Dus o Troyen vveent nu, van druck bedrijft doch vvonder,
Dat Achilles Hector, doot sloech, bevveent dien dach,
Dryemael vvert hy gesleypt, (oft men ooc noch vinden mach,
VVel sulck een vvreetheyt groot), rontom onses stadts vesten,
Den tvvaelfden dach vvort hy, noch begraven ten lesten,
So seer mismaect dat hem, schier niemant mocht bekinnen.
Hecuba.
Laet Hector blijven doch, maer laet ons nu beginnen
Den Coninck Priamum, bitterlijck te beschreyen.
Ghemeen vrouwen.
O Priame vvie can, uvven lof vvel verbreyen,
Die binnen Troyen hebt, also veel eeren begaen,
Thien jaren hebt ghy ons, in ons lijden voor ghestaen,
Loffelijck zijt ghy ons, by ghebleven tot het endt,
Als een Coninc vroom hebt, ghy tvveemael van ons gevvent
Der Griecken leger, vvant, ghy bracht haer schier ter schanden,
Verradelijck zijt ghy, in der vyanden handen
Ghevallen, ende van, Pyrro so deerlijck vermoort,
Voor Iuppiters outaer, vvaer is 'tghelijcx oyt ghehoort,
Dus bevveent doch zijn doot, ghy vrouvven al te samen.
Hecuba.
Priamum nu niet meer, sulcx sou qualijck betamen,
VVant gheluckich is hy, gheluckich is hy voorvvaer,
Hy is ghescheyden uyt, alle svvaerheyt, noot, en vaer,
Gheluckich is hy die, niet en siet den armen staet
Van d'ellendighe stadt, Troyen, noch oock al het quaet
Dat de vyanden nu, ons aendoen so moordadich,
Noch gheenen spot is hy, des vyants onghenadich,
Die gheen vvreetheyt en spaert, by leecken noch by clercken.
Ghemeen vrouwen.
Gheluckigher is hy, dan vvy, so vvy't aenmercken,
VVant met zijn leven is, zijn rijck ghegaen te niet,, oock,
Hy is int vreuchden-dal, vvy blijven int verdriet,, oock,
| |
[Folio Hh3r]
| |
Hy is int lest by de, salighe sielen gheraect,
Zijnen druck is gheendt, zijn droefheyt is al ghestaect,
Tis haer een vreucht die daer, vroomlijck inden crijch sterven,
D'oorlooch is des eens eer, d'ander doetse bederven.
Gaen al in.
| |
Hier vvort by den Dichtstelder sommige dinghen verhaelt dienende tot verstant van 'tgheen datter volgen sal, in Refereyn-dicht van xiii. syllaben.Den Dichtstelder.
Hier hebt ghy nu ghehoort, den Troyaenschen onderganck,
Hoe haer stadt verbrant is, tot roof der vyanden fier,
Noch sult ghy sien, al heeft, het moorden gheduert seer lanck,
Dat den verwinner noch, Zijn bloedighe handen,, hier
Niet op houden en can, al waert met zijn tanden,, schier,
So soect hy alom noch, wreetheyt groot te bedrijven,
Thert brant hem so men siet, inden hoven branden,, 'tvier,
Dwelck ghy aen Pyrrum nu, sult sien, die wilt ontlijven
Priami dochter, een, d'alderschoonste der wijven,
D'oorsaeck daer af sal ick, u int cortste gaen rueren,
So Troyen beleyt was, naer der Poëten schrijven,
Sach Polixenam eens, Achilles op de mueren,
Des hem zijn hert begonst, van liefde heel te trueren,
Des hy naer haer gheslacht, en ouders terstont vraechde,
Dat sy Priami was, bleeck hem tot dier ueren,
Hy deed' aensoecken haer, want sy hem wel behaechde,
Haer tot Zijn echte vrou, te hebben hy bejaechde,
En socht dat Troyen sou, voortaen leven met vreden,
Hier door quam dat het volck, wederzijden sulcx waechde.
Om 'thouwelijck en pais, te bespreken naer reden,
Sach men Troyanen en, Griecken naer de kerck treden,
Alleen Paris wilt den, vrede gantslijck niet lijden,
| |
[Folio Hh3v]
| |
Achter Apolloos beelt, met seer listighe seden,
Wacht hy Achillem daer, die quam sonder te mijden,
Als die alleen socht met, de liefste te verblijden,
Verradelijck ginck hy, hem metten pijl doorschieten,
Dwelck dede Troyen noch, stercker dan oyt bestrijden,
En de Griecken die sulcx, wel te recht moest verdrieten,
Sochten der listen veel, om de wraeck te ghenieten,
Achilles naer zijn doot, hem de Griecken openbaert,
En begheert Zijn lief, des, sy sonder toeven hieten
Polixenam de maecht, te offren vry onbeswaert,
Pyrrus Achilli soon, met eenen hoochmoet verclaert,
Dat Polixena met, recht zijnen vader toe quam,
En versoect haer tot zijns, vaders buet naer des crijchs aert,
Agamemnon wou sulcx, eerst beletten, maer hy nam
Raet aen Calchos, die niet, aensiende onschult oft stam,
Der Goden meyning so, te zijn stracx ginck verhalen,
D'onschuldighe moet voor, den schuldighen betalen.
Gaet in.
|
|