Voorreden inhoudende verclaringhe van sommighe gheschiedenissen dienende tot het verstant van deser Tragedien, in Refereyn-dicht gestelt van derthien Syllaben.
Paris uyt Priamo, en Hecuba gheboren.
Was by de Goden al, eendrachtelijck ghecoren,
Voor drye Goddinnen sou, hy een goet vonnis strijcken,
Welck daer de schoonste was, is hem ghevraecht te voren,
Venus, Pallas, Iuno, daer en wou gheene wijcken,
Elck gheloofde hem wat, d'een groot goet om verrijcken,
D'ander oock wijsheyt groot, maer Venus wort ghepresen,
Die belooft een schoon vrou, de schoonst' die daer mocht blijcken,
Sy creech den appel van, gout, het scheen 't moest so wesen,
Paris sou hebben dan, Helenam uytghelesen,
Die d'alderschoonste was, die doen leefden op aerden,
Terstont is Paris sin, tot Helenam gheresen,
Des hem niet en verdroot, de reyse te aenveerden,
Tot in Spartam, om dees, schoonste bloeme van weerden
Te besoecken, en met, zijn ooghen te aenschouwen,
Moeyte, vaer, noch den last, noch al wat hy verteerden,
Twas al niet, als hy slechts, sach de schoonste der vrouwen,
Hy badt Venus sy sou, doch haer beloften houwen,
En hy heeft terstont veel, loose omweghen ghesocht,
Op beyde zijden ginck, Cupido wonder brouwen,
Helena eerst haer man, bed t'onteeren niet en docht,
En haer selven sy tot, Paris niet gheven en mocht,
Dus Paris voor hem nam, haer stoutelijck t'ontschaken,
Dwelck hy corts daer naer deed', en haer met ghewelt so brocht
Binnen Troyen, waer door, men elck naermaels sach raken
Int uyterste bederf, alsulcx zijn nu de saken,
| |
Die wy u nu speelwijs, willen stellen voor ooghen,
Menelaus de man, Helene sach men waken,
Die de felle daet van, Paris niet wou ghedooghen,
Maer ginck die aen al de, Griecxsche Heeren vertooghen,
En liet Agamemnon, den Coninck sulcx oock schrijven,
Sy spanden t'samen al, en wouden neerstich pooghen,
Om dit stuck met ghewelt, te wreken, oft te blijven,
Met voorspoedighen wint, sachmen haer schepen drijven
Voor Troyen, die daer was, beleyt thien jaer en daghen,
Pallas en Iuno meest, deden den haer verstijven,
Om dat Paris naer soud', 'tvoorseyt vonnis beclaghen,
Troyen weerde haer cloeck, men sach haer niet veel vraghen
Naer der Griecken ghewelt, Dat sy fray wederstonden,
Tot dat sy het groot Peirt, voor haer stadts poorten saghen,
Het welck Vlisses door, Palladis raet heeft vonden,
De Griecken maecten seyl, en d'ankers sy op wonden,
Schijnende so 'tbeleg, teenemael te verlaten,
Die van Troyen terstont, deden veel vreucht oorconden,
Sy braken mueren af, makende groote gaten,
Om 'tpeirt so daer door te, trecken al langs haer straten,
Tot voort Conincx schoon Hof, daer Zijt voor deden stellen,
De maechden songhen elck, was verblijt uyter maten,
Coninck, Heeren, en al, de Troyaensche ghesellen
Meynden verlost te Zijn, van 't lang-duerich ghequellen,
Maer eylacen neen, want, haren val was voor handen,
Haren val sal u dees, Tragedie vertellen,
Want Troyen siet ghy nu, helder en claer staen branden,
Hoe sy bedorven is, ghecomen is tot schanden,
Moechdy vervolghens nu, hooren, sien, ende lesen,
Wt 'thaestich vonnis is, naer veel swaerheyts gheresen.
|
|
Auteursrechtvrij