Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
AuteursrechtvrijAristoclides. Boosen vvil. Onmatighen lust.Aristoclides coemt uyt met thien ghewapende mans.
Aristoclides.
Nu ist ymmers om goet, 'tsalder nu eens gaen ghelden,
Niet langher en sal ick, meer gaen als den onstelden,
Tspel dat sy my aendoet, sal haer vvorden gheloont,
Sa sa, als mannen cloeck, dat ghy u dapper toont,
So de poort open gaet, vvilt doch al in huys loopen,
VVaerom is sy so trotz, ick vved sy salt becoopen,
Onder u vier stelt u, daer ontrent dien cant,
Hy stelter vier op d'een zijde, ende vier op de ander zijde.
En ghy drye oft vier hout, u opde rechte hant,
De boosen vvil en ick, sullen van voor in drucken,
Als de poort open gaet, vvilt dan te samen rucken,
Loopt cloeckelijck in huys, met een manlijck bedrijf.
Boosen wil.
VVy sullen u by staen, al vvaert met siel en lijf,
Raken vvy daer slechts in, ick sal mijnen aert toonen.
Aristoclides.
Stelt hem yemant te vveir, en vvilt niemant verschoonen,
Al vvatter u af coemt, ick bent, ick spreker voor.
Maer een saeck is daer noch, daer is een achter-door
Die in een ander straet, daer ontrent oock is staende,
Ghy Onmatighen lust, vveest ghy daer voorby gaende,
VVandelt over en vveer, volbringt ras mijn bevel,
VVant dat zijt daer ontquam, ten verginck u niet vvel,
Dus vvat ghy hoort oft siet, coemt segghet sonder lieghen.
Onmatighen lust.
Heer ick gae dervvaerts aen, ick sal loopen en vlieghen,
| |
[Folio Ee1v]
| |
Ick moet als een blint peirt, dapper inden vvint sien.
Onmatigen lust loopt in.
Aristoclides.
Loopt dan lichtelijck heen, vvilt alles vvel bespien,
VVy sullen het fray stuck, van voren gaen becuysschen,
Hy luystert aen de deur.
Hola my dunct ick hoor, daer binnen al vvat ruysschen,
Ginck de poort open, dat, vvaer een ghevvenschte cans.
Boosen wil.
VVy souden de bruyt vvel, haest helpen aen den dans,
Maer hout u elck doch stil, laet ons, ons eer bevvaren,
Als 'tfeyt volbracht is, men, salder gheenen vvijn sparen,
Dus vveest in als doch cloeck, en hout vvat op van spraeck.
Aristoclides.
My dunct dat ick hier naer, mijn ghevvenschte proy haeck,
Als den grijpenden valck, die als onthuyft 'tghesicht,, is,
Soect het velthoen, dvvelc snel, en seer svvaer van gevvicht,, is,
Om dat met zijnen cloe, ter doot te grijpen vast,
Also clopt mijn het hert, mijn ghemoet hem oock rast
Om dees mijn liefste bruyt, als mijn proy oock te vanghen,
Den quaden lust die haect, den vvil is int verlanghen,
Emmers hoe dattet is, mijn lijden is seer groot.
Onmatigen lust coemt uyt.
Onmatighen lust.
Heer Coninck hoe ist?
Aristoclides.
Ick svveet van ancxt en noot,
Door 'tverlanghen ben ick, in hondert duysent pijnen.
Onmatighen wil.
VVeet ghy vvel vvat ghy doet?
Aristoclides.
VVat?
Onmatighen lust.
Ghy vvacht de plattijnen,
Sy is al op den loop, te loos is ons dees bruyt,
Haer vierder is sy van, achter ter poorten uyt,
Ghy maect te veel gheruchts, sy hebbent al vernomen,
| |
[Folio Ee2r]
| |
Ick vvas gheheel verbaest, mits dat ick haer sach comen,
Het verdroot my vvel seer, dat het so ginck te vverck,
Maer vvat cost ick ghedoen, sy vvaren my te sterck,
Ick vvas bly dat ick svveech, en haer liet in haer vvesen.
Aristoclides.
Die tijding treft my 'thert, vvie sal my nu ghenesen,
Is sy dan door gheraect, dat is qualijck beschict,
Thert dat daer meynde nu, heel te vvesen verquict,
Valt my in mijnen schoen, o ongheluckich mensche,
O Stymphalis had ick, u hier naer mijnen vvensche,
Ick sou leven met u, als de cat met de muys,
Alst nu so vvesen moet, gaet ghy t'samen naer huys,
VVy drye sullen ons opt, stuck vvat beter beraden.
Al het volck gaet in op haer drye naer.
Onmatighen lust.
En vveest doch hier met so, heel svvaerlijck niet beladen,
Hebt ghyse nu niet vast, ghy crijcht haer metter tijt.
Aristoclides.
De schande is my meest, en het leelijck vervvijt
Dat ick van vele sal, daghelijcx moeten hooren.
Boosen wil.
Laet doch loopen den bal, ghy en moecht u niet stooren,
Ghy vvort noch haest verlost, vervvacht sulcx met ghedult.
Aristoclides.
Ick vvou dat ghy doch svveecht, ghy hebt de meeste schult,
VVaerom en hebt ghy haer, niet terstont vast ghegrepen.
Onmatighen lust.
Sy had by haer drye mans, die cloeck zijn en gheslepen,
Ick vveet claer ick en had, mijn lijf daer niet af bracht,
Maer ick heb ons al vvat, anderen raet bedacht,
VVout ghy sulcx slechts in als, naervolghen als de vvijse.
Aristoclides.
Ghy gaeft my gheerne vvat, soets op de harde spijse,
Om mijn ghemoet so te, verquicken, nu segt voort.
Onmatighen lust.
| |
[Folio Ee2v]
| |
In een maent en spraeck ick, ja niet een enckel vvoort,
Teghens yemant die haer, int minst eenichsins kinde,
Ick sou my houvven oft, ick haer niet en beminde,
Dan sal sy van selfs vvel, haest comen in u hant,
Hebt maer so lang ghedult, de saeck is heel claer, vvant
Sy sal uyt en in gaen, so sy van outs ghevvoon,, is,
En comen naer de kerck, als het dach van ghetoon,, is,
Gaet dan en spreect haer vry, eens om een vrientschap aen,
VVil zijt dan gheensins doen, so moecht ghy vvel bestaen
Haer t'ontschaken, en vvech, yevvers in huys te leyden.
Boosen wil.
Dien raet vind' ick goet, ick segt vry sonder vleyden,
Heer onthout doch dees les, lijdt doch vvat en verdraecht.
Aristoclides.
Tis vvel gheseyt, maer ick, diet proeft, vveet vvat my plaecht,
Ick sorch derf ick haer noch, so lang, ick salt betreuren,
Tis nochtans goeden raet, 'tsal so moeten ghebeuren,
Die van den noot een deucht, can maken is vvel cloeck,
Tis vvonder dat ick my, niet gheheel en vervloeck,
So ongheluckich te, zijn in alle manieren,
Ick vvil vvat tijt-verdrijf, op het lant gaen versieren,
Dus gaen vvy dan naer huys, ick heb noch cleynen moet,
Lijdtsaemheyt is een deucht, maer meest in teghenspoet.
Gaen al in.
|
|