Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
AuteursrechtvrijStymphalis. Onmatighen lust.Stymphalis spreect teghen haer selven.
Stymphalis.
Och vvie ter vverelt sal, ick verhalen mijn leet,
Ick ben mistroostich schier, dat ick niet vvel en vveet
Oft ick leef, oft doot bin, vvie sal ickt nu doch claghen,
Ten is om lijden niet, so my de vryers plaghen,
Elck vvilt mijn dienaer zijn, trachtende naer mijn eer,
Sy soecken al mijn schand', dvvelck my vvel bedroeft seer,
Maer seer veir sy van my, dat ick haer sou ghelooven,
Met soet ghelaet soect elck, mijn verstant te berooven,
Maer sy zijn al verdoolt, ick vveet haer niet te vvil,
| |
[Folio Cc2r]
| |
Eerlijck soeck ick alleen, te leven reyn en stil,
Sonder vryer oft man, hy sy schoon, rijck oft machtich,
O Diana laet my, altijt blijven indachtich,
Dat ick u heb belooft, reynicheyt totter doot,
Leefde mijn vader noch, dit en vvaer al gheen noot,
VVant ick en bin nu maer, een troosteloose vveese,
En ick sit als daer doet, in eenen slach de Meese,
Bevvaert my doch o God, reyn van herten en sin,
Stort in my sulcken gheest, en prent my sulcx vvel in,
Dat ick my suyver en, reyn mijn leef daech mach houvven,
Laet my alle de mans, en haer valsch bedroch schouvven,
Daghelijcx comen sy, met soeten sanck en spel,
Om my verleyden, maer, ick veracht sulck ghequel,
Ick gae veir van daer in, een achtercamer slapen,
Ick laet haer staen, als die, teghen den hoven gapen,
VVant ick en begheer sulcx, gantschlijck te hooren,, niet,
Ick en vragher niet naer, oft zijt haer stooren,, siet,
VVant tis quaet als een maecht, vvat begint te luysteren,
Het soet gheluyt vant spel, sou 'tverstant verduysteren.
Onmatighen lust coemt uyt en spreket alleen.
Onmatighen lust.
Ha, ha, ha nu sal ick, dees schoon bruyt emmers sien,
Sy vveyghert haer te seer, vvat hevet te bedien,
Met beleeftheyt moet ick, haer den brief sien te gheven,
Als ick daer noch om denck, 'thert begint my te beven,
Sorghende oft sy hem, niet en nam oft en,, las,
Maer vvat vraech ick daer naer, laet vry loopen den,, bras,
Ick vvil mijn bevel ras, in alles nu naer comen,
Hy coemt naerder by Stymphalis.
Ou siet eens vvaer sy staet, 'thert begint my te schromen,
O edel suyver maecht, een vvien ghy vvel behaecht
Die u jonste draecht, cust, u schoone handen zaecht,
En doet u goeden dach, seer vriendelijck ontbieden,
Stymphalis.
Ick en ken gheen mans, niet, een onder al de lieden,
Hy sy vvie dat oock is,
| |
[Folio Cc2v]
| |
Onmatighen lust.
Van u dienaers ist een.
Stymphalis.
Ick en ken noch hem, noch, ander dienaren gheen,
Dus keert vveerom naer huys, vvilt my ongheplaecht laten.
Onmatighen lust.
Hy heeft u nochtans lief, en mint u boven maten,
Hy is een Coninck van, Orgomenen seer schoon,
Hy heeft u so vveirt als, zijn Conincklijcke croon,
Naer niemant als naer u, staet al zijn groot verlanghen,
Hy bidt dat u belieft, desen brief eens t'ontfanghen,
So ghy hem te vvil zijt, ghy bent u leefdaech rijck.
Hy toont haer den brief.
Stymphalis.
Segt doch u Heer dat hy, elders soeck zijns ghelijck,
En my met vreden laet, die gheenen man en vvensche,
Noch hem noch niemant niet, ja ter vverelt gheen mensche,
Al vvaert ter eeren oock, sal soecken voor mijn lief.
Onmatighen lust.
Ontfangt en leest dan eens, desen des Conincx brief,
En doet so u goet dunct, so ghy voor 'tbest sult vinden.
Sy aenvaert den brief, maer werpt hem wech.
Stymphalis.
Ontfanghen eenen brief, en dat tot sulcken inden,
Daer ligt hy, laet hem vry, inde cou op straet slapen.
Onmatighen lust.
Ia, ja, als ick vvech ben, sult ghy hem vvel op rapen,
Leest hem dan stil alleen, en antvvoort metter tijt.
Stymphalis.
Sout ghy dat segghen, dat, vvaer een eevvich vervvijt,
Sy raept den brief weder op, ende scheurt dien in stucken.
Nu daer, nu daer, ligt daer, nu sal ick hem niet lesen,
Een die brieven ontfangt, vvort vvel te recht mispresen,
Als een maecht brieven leest, dan ist met haer ghedaen,
Segt u Heer dit al vry, en daer met vvil ick gaen.
Gaet in.
Onmatighen lust.
Ba, ba dat isser een, die haer vvoort vvel can vueren,
| |
[Folio Cc3r]
| |
VVist onsen Coninck dit, ter doot toe sou hy trueren,
Mijn leef daech en sach ick, noyt so spijtighen dier.
Is dit der maechden aert, is dit haer fray manier,
Ick meynde dat sy al, veel vriendelijcker vvaren,
Neen ick hou noch al veel, van de lieflijcke karen,
Tis al verloren vvat, datmen sulck volck al doet,
Tpreken is met my uyt, ick heb nu cleynen moet,
Maer hoet is, ick en mach, t'huys het quaetste niet segghen,
VVy sullen hem vveer vvat, anders voor ooghen legghen,
Best spoey ick my naer huys, en doe van als de clacht,
Hy is seker sot, die, van sulck lief troost vervvacht.
Gaet in.
|
|