Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
Auteursrechtvrij
[Folio Y4v]
| |
De Veltmaerschalck des Keysers. De Keyser. VVelphi huysvrou. Dander vrou. VVelphus.
De Maerschalc heuet volck langs den wech gestelt.
Veltmaerschalck des Keys.
Heer Keyser het crijschvolck, staet al ghereet int velt,
Sy zijn naer u bevel, al lancx den vvech ghestelt,
Alst u believen sal, so sullen sy voorts trecken.
De Keyser.
Ick coem stracx by 'tvolck, om, haer tot deucht te vervvecken,
Om datse doch in stadt, niemant crencken een haer,
De Keyser spreect de knechten aen.
Mijn vrome knechten siet, de stadt is ons tis vvaer,
Maer so ghy vvel vveet, sy hebbent op ghegheven,
Ick heb haer lijf en goet, haer vryheyt daer beneven,
Gheschoncken op ditmael, so inhout ons verdrach,
Ick bid u allen nu, so ick yet bidden mach,
Dat ghy nu in als vvilt, mijn eer en trou bevvaren,
VVilt al die in stadt zijn, haer lijf en goet oock sparen,
Dat ghy u nieuvvers aen, haer goet doch en ontgaet,
V vromicheyt sal ick, verghelden metter daet,
In u besolding can, ickt u al tsamen loonen,
Maer so ick u nu seg, vvilt den burgher verschoonen,
Die daer gheleden heeft, armoed' en honghers noot,
Onsen vyant die salt, betalen metter doot,
Laet u ghenoech zijn dat, de stadt nu is ghecreghen,
Laet ons als crijschlien goet, doch altijt goetheyt pleghen,
Ten sal ons gheen schand' zijn, maer grootelijcx ons eer.
De Veltmaerschalck des Keys.
De vrouwen comen uyt de stadt met de mans op haer schouderen.
VVat sien ick ginder doch, besiet doch eens o Heer,
Siet vvat 'tvrouvolck uyt bringt, vvaer met sy zijn gheladen.
De Keyser.
Al draghen sy den schat, vvat mach ons sulcx schaden,
| |
[Folio Z1r]
| |
VVy hebbent haer ghejont, tis een besproken kans.
Veltmaerschalck des Keys.
Neen Heer sy hebben claer, gheladen al haer mans,
My dunct dat sy haer al, op de schouderen draghen.
De Keyser.
VVat segt ghy, zijnt haer mans, so mach ick vvel beclaghen,
Dat ick dees loose vvijfs, eenichsins heb ghehoort.
Veltmaerschalck des Keys.
Dat u Majesteyt hem, doch niet te seer en stoort,
Dees vrouvven zijn dats claer, vvel grootelijck te prijsen,
Ick bid voor haer o Heer, vvilt haer ghenaed' bevvijsen,
Tsal voorvvaer u eer zijn, so ghy haer niet verdoemt.
Al de vrouwen en mans vallen den Keyser te voet.
Welphi vrou.
O Heer Keyser die al, de vverelt hooch beroemt,
Een goedertieren Vorst, by groot en cleyn gheacht,, zijt,
VVy bidden hout u vvoort, gelijck ghy groot van macht,, zijt,
Gheeft u vvoorden oock cracht, die ghy tot ons schier spraect,
Ghy seyd' draecht uyt, gelt, goet, en al daer 'thert naer haect,
VVat ghy draecht met u lijf, is u alles ten besten,
Dus hebben vvy o Heer, seer vvel bedacht ten lesten,
Ons dus gheladen met, den costelijcsten schat,
Die daer voor ons nu mocht, vvesen in dese stadt,
Dat zijn ons vvaerde mans, die haer hebben vergheten
By u Majesteyt, en, qualijck hebben ghequeten,
Inden schuldighen dienst, en behoorlijcken plicht.
Welphus.
O ghenadichste Heer, vvent u lieflijck ghesicht
Eens tot uvven knecht die, hier nu ligt voor u voeten,
Ick bid laet doch ghenaed', uvven dienaer ontmoeten,
Al dat ick misdaen heb, is my van herten leet,
Hier lig ick nu, altijt, tot sKeysers dienst ghereet,
Aensiet ons doch nu eens, met ghenadighe ooghen,
Ontfangt ons in ghenaed', hebt met ons metghedooghen,
Die overvvonnen zijn, vvy kennen sulcx goetront.
| |
[Folio Z1v]
| |
De Keyser.
Bin ick u Keyser nu, die ghy tot aller stont
So leelijck hebt veracht, en noyt hebt vvillen kinnen,
Al versoect ghy ghenaed', meynt ghy die nu te vvinnen
Met u schoon spreken, als, ghy anders niet en meucht?
Dander vrou.
O ghenadichste Heer, toont nu u groote deucht,
D'overvvinninghe laet, u nu doch ghenoech vvesen,
D'overvvonnen toont doch, ghenaed', ghy vvert ghepresen,
So ghy't Keyserlijck vvoort, aen ons ghedaen volvoert,
VVeest niet door de mans, maer, door ons voorbid' beroert,
O Heer Keyser vvilt doch, u ghegheven vvoort houvven.
De Keyser.
Ick salt doen niet om u, maer om de trou der vrouvven,
De Keyser spreect VVelphus aen.
Nu Welphe staet dan op, met al die u aengaen,
O ghetrouvvicheyt der, vrouvven, ghy hebt ghedaen,
Tgeen dat ick noyt en docht, ghy mans moecht haer vvel eeren,
VVelphus staet op.
Sonder der vrouvven trou, u naecten groot verseeren,
Maer nu vergheef ickt al, als vvaer het noyt gheschiet.
Welphus.
O Heer Keyser nu vvil, ick onder u ghebiet
Staen so lang als ick leef, en altijt t'uvven dinste,
Ghebruyct my als ghy vvilt, in alles als de minste,
Vvven dienaer sal u, altijt blijven ghetrou,
Al heb ick veel misdaen, seer groot is mijn berou,
Al svverelts Vorsten gaet, ghy in als veir te boven,
V goetheyt can ick niet, ghenoech prijsen en loven,
De saechtmoedicheyt is, in u te loven meest,
Ick bedanck u o Heer, en nu bevind' ick eest
Dat boven al quaet is, teghens zijn hooft te stellen,
VVy hebbent nu beproeft, ick en mijn metghesellen,
Maer vvy blijven voortaen, u ghetrou totter doot.
Welphi vrou.
VVy vrouvven dancken u, van de goedicheyt groot
| |
[Folio Z2r]
| |
Die u Majesteyt heeft, belieft aen ons te toonen,
Den Heer der Heeren salt, u metter tijt vveer loonen,
Dat ghy ons vrouvven volck, sulck eer en liefde draecht.
De Veltmaerschalck des Keys.
Tis tijt dat de crijchslien, die 'tlijf hebben ghevvaecht
Haer oock vvat rusten schier, en haer vvonden vermaken,
Dus Heer laetse in stadt, trecken daer sy naer haken,
V Majesteyt can dan, vvel volghen als hy vvilt.
De Keyser.
Nu om dat ghy sout sien, dat den toren ghestilt
Is, en dat ick sulcx al, niet meer en vvil ghedincken,
Gaen vvy tsamen in stadt, vvy sullen den vvijn drincken,
En t'samen vrolijck zijn, met open herten bly,
Nu Veltmaerschalck gaet voor, trect mette knechten ghy,
VVy sullen volghen dan, en ons naer stadt oock spoeyen,
Eenen ghemeynen vreed', doet de liefde vveer groeyen.
De Knechten trecken voor ende de Keyser met al de ander naer in stadt.
| |
De besluytreden by den Poeet oft Dichter, ghestelt als voren.
Waer was ter werelt oyt, een meerder trou bevonden,
Als de dese nu is, noyt was t'eenighe stonden.
Sulcx ghesien oft ghehoort, o Heer VVelphe u vrou,
Is u ter deech gheweest, goet, jonstich, en ghetrou,
Sy is warachtich veel, deuchden en eeren waerdich.
Lof diemen haer naer seyt, coemt haer toe rechtveerdich,
Ten is gheen vvonder oock, dat haren prijs wijt strect,
En de mans worden door, dit heerlijck stuck verwect,
Een deuchdelijcke vrou, seer weert en hooch te achten,
Salich zijn sulcke die, naer haer mans welvaert trachten,
En die niet af en gaen, in gheenen teghenspoet,
Voor alle vrouwen is, dit eenen spieghel goet,
Der ghetrouwicheyt, die, elcke vrou moet bewijsen,
| |
[Folio Z2v]
| |
Haren ghetrouden man, en sy Zijn hooch te prijsen,
So sy dees vrouwen hier, volghen in dese deucht,
Alsulcke vrouwen Zijn, des mans eer en zijn vreucht,
Door sulcke cloecke daet, sy des mans hert weer winnen,
En is groote oorsaeck, dat de mans haer beminnen,
En crijghen voor de deucht, wederom deucht te loon,
Een deuchdelijcke vrou, is haers mans waerde croon,
Conrardus heeft hier oock, veel lofs en eer vercreghen,
Des Keysers vrome daet, en dient hier niet versweghen,
Den prijs coemt hem te, die, hy met ghenaed behaelt,
Want een ghenadich Vorst, sal altijt onghefaelt,
Alom hooch gheacht zijn, boven de wreede Vorsten,
Die altijt vroech en spaed', naer des menschen bloet dorsten,
En laden so op haer, eenen eewighen haet,
Gheluckich is die can, in als ghehouden maet,
En d'overwinning hem, laet 'thert te vreden stellen,
Den overwonnen niet, en soect ter doot te quellen,
Ghelijck Conrardus hier, in dit stuck heeft ghedaen,
Eenen eewighen lof, heeft hy hier af ontfaen,
Dat hy hem sonder bloet, noch int lest liet ghenoeghen,
En dees vrouwen die haer, mans op schouderen droeghen,
Haer ghenadelijck heeft, so ghehouden zijn woort,
Wel te recht was hy op, VVelphum gheheel ghestoort,
Nochtans liet hy ghenaed', hier voor wreetheyt wijs,, blijcken,
Ghenaed' met Reden sal, eewichlijck den prijs,, strijcken.
Eynde des Spieghels der Ghetrouvvicheyt. |
|