Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
AuteursrechtvrijDe huysvrou van VVelphus. Een ander vrou. Veltmaerschalck des Keysers. De Keyser.
De vrouwen comen uyt heel bedroeft.
Welphi huysvrou.
Och vvaer ick doch doot, oft, duysent mijlen van hier,
Den moet die ontsinct my, ick val ter aerden schier,
Zijn vvy arm vrouvven niet, ongheluckich gheboren,
Alst al verdorven is, en den moet is verloren,
Dan leytmen ons het pack, en den last op den hals,
Alst tijt is, vviltmen ons, niet ghelooven in als,
Spreken vvy dan een vvoort, ons mans heeten ons svvijghen,
Maer meest zijn sy bly toe, dat sy onsen troost crijghen,
En dat vvy haer by staen, als zijt hebben verbrot,
Sulcx blijct nu metter daet, al haer bedrijf vvas sot,
Sy vveten anders niet, oft sy moeten al sterven.
Een ander vrou.
Nu suster tis ghenoech, mochten vvy troost vervverven
| |
[Folio Y3r]
| |
Door den ghevonden raet, so ist noch al voorvvint,
Het is haer nu misluct, sulcx vvort van haer bekint,
Tis te vergheven haer, sy hebben meynen vvel,, doen,
Den Keyser meynden sy, so lang een vervveirt spel,, doen,
Tot dat hy yevvers bleef, in een ander ghevvest,
En dan dochten sy oock, sy souden noch int lest
Door vrienden met hem vvel, tot eenen vrede comen,
Maer doort Keysers ghevvelt, is haer sulcx al benomen,
Eer zijt meynden zijn sy, van hem te seer verrast,
Sy zijn nu inden noot, sy blijven inden last,
Ten sy datse door ons, haer hert moghen verquicken,
Laet ons stoutelijck gaen, ons saken voorts beschicken,
Men siet dat 'tvrouvvenvolck, door bidden veel vermach.
Sy gaen naer den Keyser.
Welphi vrou.
Nu vvel aen gaen vvy dan, al ist een hart ghelach,
VVy moeten ons daer toe, vvel stoutelijck vercloecken,
Het naeste voor ons is, vriendelijck te versoecken.
Veltmaerschalck des Keys.
VVat vrouvven sie ick hier, sy comen uyter stadt,
Sy sullen meynen met, ghelt, goet, oft haren schat,
Te verlossen haer mans, die in stadt zijn ghevanghen.
De vrouwen vallen den Keyser te voet, die sit voor zijn tent.
Welphi vrou.
O grootmoedichste Vorst, al met betraende vvanghen
Vallen vvy te voet voor, u hooghe Majesteyt,
VVy kennen het misdaet, en oock het leelijck feyt,
Dat ons bedroefde mans, teghens u misdaen,, hebben,
VVy bekennen ront uyt, datse haer ontgaen,, hebben,
Maer het zijn menschen claer, gheneycht alle tot val,
VVaren sy eens versoent, denct dat niet meer en sal,
Heer Keyser te doen zijn, dus vvillet haer vergheven,
VVy arme vrouvven cranck, bidden nu om haer leven,
VVeest haer ghenadich doch, bidden vvy met ootmoet.
De ander vrou.
Siet het vrouvven-gheslacht, dat u nu valt te voet,
| |
[Folio Y3v]
| |
Biddende voor haer mans, al met ghevouden handen,
Vergheeft haer de misdaet, laetse doch niet ter schanden
Comen o Heer, vvant haer, sonden zijn haer vvel leet,
Sy sullen nu voortaen, t'uvven dienst zijn ghereet,
Verghevet haer dees reys, vvy biddent doch ootmoedich,
VVant een barmhertich Vorst, blijft altijt heel voorspoedich,
Barmherticheyt vervvint, alom groot ende cleyn,
Het misdoen is al de, menschen nu schier seer ghemeyn,
Dus Heer Keyser vvilt doch, een ghenadich vvoort spreken.
De Keyser.
Daer en sal gheen ghenaed', aen u lieden ontbreken,
Maer dees mans moeten noch, blijven daer sy nu zijn,
Sy hebbent vvel verdient, al lijden sy vvat pijn,
Ghenaed' en onghenaed', moeten sy noch vervvachten,
Men sal haer leeren siet, haren Heer so verachten,
En bidt voor haer doch niet, maer op u selven let,
Sy crijghen haren loon, elck bringt zijn vonnis met,
Begheert ghy vvat ghy vvilt, ick salt u nu al gonnen.
Welphus vrou.
Nu vvy dan sulcx van u, niet vercrijghen en connen,
VVeest ghenadich aen ons, en jont ons dan dat vvy
Moghen draghen uyt stadt, sonder sorch in als vry,
Al 'tgheen dat ons toe coemt, oft al dat in ons macht,, is,
Elck met zijn eyghen lijf, te draghen als ons cracht,, is,
Sulcx bidden vvy o Heer, de saeck en is niet groot,
De vrouvven soecken troost, als sy zijn inder noot,
V Majesteyt sal ons, sulcx jonnen en verleenen.
De Maerschalck heft haer op.
De Keyser.
Veltmaerschalc heft haer op, vrouvven vvilt niet meer vveenen,
Tgheen ghy van my begheert, vvort u gheiren ghejont,
Draecht met u lijf al uyt, gaet naer de stadt terstont,
Draecht juvveelen en ghelt, linden en vvollen cleeren,
Ia draecht al dat ghy cont, allen vrouvven ter eeren,
Laet ick u sulcx nu toe, dus vveest voortaen verblijt.
| |
[Folio Y4r]
| |
Dander vrou.
VVy bedancken o Heer, u Majesteyt die zijt
Tot al het vrouvvenvolck, in als so goedertieren,
VVy gaen stracx naer de stadt, om in alle manieren
Te doen naer het bevel, so ghy Heer hebt verclaert,
Salich is hy die zijn, vvoort met trou vvel bevvaert.
Sy gaen tot by de stadt.
De Keyser.
Nu mijn Maerschalck gaet ghy, al de knechten vermanen
Dat sy haer houden reet, om met ghestrecte vanen
Te trecken naer de stadt, ghelijck sulcx vvel betaemt.
De Veltmaerschalck des Keys.
Hoe sal Welphus op sien, die nu dus blijft beschaemt,
Ia die in doots noot is, och hoe seer moets hem spijten,
Hy moet als eenen hont, vvel op zijn tanden bijten,
Die hem gheensins niet meer, langher vveiren en can.
De Keyser.
Anders en houden sy, daer niet met allen van,
Tis reden datmen haer, boosheyt so sal verghelden,
Sy moeten gestraft zijn, al coem ick daer toe selden,
Ick coem nochtans ghevvis, dvvelck my nochtans is leet,
Gaen vvy nu binnen dan, en maken ons ghereet.
Gaen in de tente.
Welphi vrou.
VVat een groot gheluck is, dit voor ons arme vrouvven,
Hy hevet ons ghelooft, ick hoop hy salt oock houvven,
Ons meyninghe is hem, al te luttel bekent.
Dander vrou.
Svvijghen vvy noch vvat stil, vvachtende een goet ent,
Den Heer bidden dat mach, ghedyen naer ons vvenschen,
Och vvisten dit ons mans, 'tvvaren vvel blijde menschen,
VVant vvy verhopen noch, te behouden haer lijf.
Welphi vrou.
VVy doen claer veel voor haer, tis vvel een stout bedrijf,
Maer vvat ist, het moet doch, van ons eens nu gevvaecht,, zijn,
Trou moet blijcken, al sou, sy van vele beclaecht,, zijn.
Gaen in de stadt.
|
|