|
| |
Het tvveede vertooch vande eerste gheschiedenisse, in dich ghestelt als voren.
Conrardus Keyser. Den Veltmaerschalck. Eenen Heraut. Eersten Borghemeester.
De Keyser coemt na de stadt, ende blijft met al het volc ontrent zijn tent.
VVaer zijnse doch nu al, die haer gaven int velt,
Om te verdrijven my, sy vvouden met ghevvelt
My ontnemen mijn croon, maer sy sullent vvel laten,
Verslaghen ligghen sy, op de velden en straten,
Het vvas haer vvel voorseyt, 'tcoemter ghemeynlijck af,
| |
| |
Voor al danck ick den Heer, die my d'overhant gaf,
Daer naer so prijs ick al, mijne ruyters en knechten,
Die so troulijck en vroom, schier hebben vvillen vechten,
Haer leven, en den hals, voor my hebben verstrect,
Den vyant heeft den loon, hy vvort alom beghect,
Aen u mijn trou volck sal, ick in als dancbaer vvesen,
Ghy vvort al af betaelt, daerenboven mits desen
VVort ghy beschoncken noch, voor uvve vromicheyt.
Heer Keyser al het volck, is vroech en laet bereyt,
Voor u te vvaghen 'tlijf, ja goet en bloet met eenen,
Teghen allen die daer, u soecken te vercleenen,
Sy souden liever voor, u voeten sterven,, al,
Dan te lijden dat daer, yemant vervverven,, sal
Tgheen u Majesteyts eer, in het minst soude croken,
Maer vvaer sitten sy nu, yevvers int bosch ghedoken,
Die daer stonden int velt, als eenen yseren hoop,
Hoe schandelijck zijn sy, nu alle op den loop,
Haer peirden en hoort ghy, niet meer tieren oft briesschen,
VVaer is haer harnas, vvaer, zijn haer schilden en spiessen?
Sy ligghen al verstroyt, te niet is al haer cracht,
Vervolghen sal ick haer, ghebruycken al mijn macht,
Dus segt my vvat u dunct, vvaer sullen vvy haer vinden.
Ick denck sy zijn ghevlucht, tot VVijnsberch by de vrinden,
Sy meynen daer in stadt, vvel te vvesen bevvaert.
Vind' ick haer daer in, niet, een en vvorter ghespaert,
Sa vrome knechten al, ghy moet de stadt besluyten,
Zijn sy daer in, sy zijn, als voghels inder muyten,
Ick sal haer leeren my, so trotzich vvederstaen,
Dus ghy Hopluyden cloeck, met u knechten trect aen,
Omringhelt ras de stadt, datter gheen mensch uyt rake.
| |
| |
Ick svveer so ick met cracht, moet uytrechten de sake,
Dat ick niemant van haet, int leven sparen vvil,
Dus als crijchslien toont u, int aencomen heel stil,
Ondercruyptse tot dat, ghy zijt onder haer vesten,
Gheven sy haer niet op, so gheef ick haer ten besten,
Dus hout u alle cloeck, voor haer niet en verflout.
Heer Keyser of ghy haer, nu sondt eenen Herout,
So moecht ghy dan eens sien, of zijt vvillen op gheven,
VVant voorvvaer so ick meyn, sy noch vreesen en beven
Door de vervaertheyt groot, vanden voorgaenden slach.
Vvven raet vind' ick goet, laet hem doen als hy plach,
Maer d'allerbesten is, dat ick hem selfs mach spreken,
Dus haelt hem hier by my, aen my salt niet ghebreken,
So sy haer vvel bedacht, op gheven met ootmoet.
De Veltmaerschalck gaet in ende haelt den Heraut.
Heer Keyser hier ben ick, met uvven dienaer doet
Tgheen u believen sal, vvilt my sulcx te last legghen.
Gaet tot VVijnsberch staents voets, vvilt haer nu al ontseggen
Te vier en te svvaerd' oock, so sy niet terstont haer
Gheven in handen mijn, maer doen zijt, so is daer
Mijn goetheyt open noch, sy crijghen noch ghenade,
Maer vveygheren zijt nu, so ist met haer te spade,
Tsal dan al te laet claer, voor haer vvesen beclaecht,
Dus spoeyt u dervvaerts ras, haer dees tijdinghe draecht,
VVy sullen u int velt, hier by mijn tent vervvachten.
Heer Keyser ick gae nu, dervvaerts, ick sorch sy slachten
Al dander crijghel volck, in haer saken onvvijs,
Gaven zijt noch in tijts, sy behaelden noch prijs,
Haer antvvoort sal ick haest, u Majesteyt oorconden.
Gaet naer VVijnsberch
| |
| |
Ick vvoude voorvvaer vvel, dat sy qua antvvoort sonden,
Sy souden proeven dan, vvat den crijch sulck eenen gheeft,
Die zijnen Heer veracht, en achter lande svveeft,
Als een muytmaker groot, oft als een lant-verrader.
Ick svveer mijn straffe hant, proeven sy allegader,
So zijt aenstellen als, sy noch meer zijn ghevvent,
Dus vertrecken vvy ons, nu hier binnen mijn tent,
Vervvachtende dantvvoort, die den Heraut sal bringhen,
Ist noot vvy sullen haer, van veel zijden bespringhen.
De Keyser met de Veltmaerschalck gaen in de tent.
Den Heraut blaest dryemael de Trompet, ende daer nae spreeckt hy.
Hoort, hoort ghy borghers al, die binnen VVijnsberch zijt,
Conrardt de derde, een, Roomsch Keyser nu ter tijt,
Versoect van u zijn stadt, als izjn trou ondersaten,
Dus antvvort ghy my nu, oft ghy hem in vvilt laten,
Hy sal handelen u, alsmen vrienden behoort,
Als een minnelijck Vorst, gheensins op u ghestoort,
So hy de poorten vint, voor hem vvijt open staende,
Maer doet ghy anders, oft, dat ghy sulcx zijt af slaende,
So ontseyt hy u nu, te vier en oock te svveird',
Dus u minnelijck toont, hebt hem doch lief en vveird',
So durft ghy zijn gevvelt, noch zijn heyrcracht niet proeven,
Om vvs selfs vvelvaert denct, laet u niemant bedroeven,
Ghelooftse gheensins niet, die tot u zijn ghevlucht,
Sy souden u in last bringhen, vliet sulck gherucht,
Gheeft my goe antvvoort die, ick den Keyser mach draghen.
De Borghemeester spreker over de vesten.
De Borghemeester tot Wijnsberch.
Ons is van herten leet, en moet ons vvel mishaghen,
Dat niet doenlijck en is, tantvvoorden nu terstont,
Onsen vvil is seer goet, seer goet is onsen gront,
Maer onder te veel volcx, moet de meyning gevraecht,, zijn,
Dattet vreemt volck in stadt, is, moet van ons beclaecht,, zijn,
En segt den Keyser vry, dat ons sulcx vvel is leet,
| |
| |
Morghen dees tijt sult ghy, d'antvvoort vinden ghereet,
Bidt den Keyser doch dat, hy so lang sy verduldich.
Den tijt vvort u ghejont, al ismen u niet schuldich,
Van 'tKeysers vveghen gheef ick u so lang verdrach,
Morghen coem ick vveerom, past vvel op uyr en dach,
En bedenct u doch vvel, ick sal u God bevelen.
Den Heraut gaet weder na den Keyser.
De Keyser coemt uyt de tent.
O VVijnsberch, VVijnsberch ghy, sullet moeten bequelen,
So sy my nu ter tijt, vveygheren mijne stadt,
Den Heraut coemt alleen, vvat bediet ons doch dat,
VVat tijdinghe bringt ghy, vvillen zijt niet op gheven?
Gheen antvvoort en bring ick, o heer Keyser verheven,
D'antvvoort en vvas niet reed', so op den staenden voet,
Tsamen begheerden sy, te spreken, en dat doet
Dat ick tot morghen haer, tijt heb moeten verleenen.
Dien tijt laet ick noch toe, maer daer naer gants oock geenen,
Ick svveer 'tsal haer dier staen, so sy my hooren niet,
En haestich zijn int doen, vvat een ander ghebiet,
Maer gaen vvy ons tervvijl, in mijn tent vvat vermeyden,
Twaer veel beter voor haer, vrient dan vyant te scheyden.
Gaen in de tent.
|
|
Auteursrechtvrij