Spiegelboeck

De derde uytcoemst van de eerste gheschiedenis, ghestelt in Reghel-dicht van twaelf syllaben, uyt ghenomen een Refereyn van derthien regulen, ende twee Rondeelen.

Iulia de hoer. Oncuysschen vvil. Den jonghen Saleucus. Tghebots verachting.

[fol. N3r]

Iulia ende den oncuysschen vvil comen 'tsamen uyt.

 

Iulia.

 

Waer mach hy blijven doch, my dunct dat hy lang toeft,

 

O ghy oncuysschen vvil, ghy maect my heel bedroeft,

 

Ick lijde in mijn hert, al te svvaren verdriet,

 

Seer sterckelijck sorch ick, oft hem yet vvaer misschiet,

 

Die yemanden bemint, proeft oock veel svvaerheden.

 

Oncuysschen vvil.

 

Hy comet u al haest by, hout u slechts te vreden,

 

Ick vveet vvel hy is schier, op de coemst hier ontrent,

 

Dit vvachten en zijt ghy, sien ick vvel niet ghevvent.

Saleucus ende 'tghebots verachting comen 'tsamen uyt.

 

Saleucus.

 

Allang ghenoech t'huys by, dvvijf alleen ghebleven,

 

By Iulia moet ick, sy is vveirt verheven,

 

Die liefd' die ick haer draech, ontstelt my dach en nacht,

 

Dus en tvvijfel ick niet, oft ick vvord al vervvacht,

 

Mijn hert in mijn lijf lacht, als ick my tot haer keer.

Sy geven malcanderen de hant.

 

Iulia.

 

Och vvillecoem mijn lief, vvillecoem vrient en Heer,

 

Hoe coemt ghy niet eer, by die so naer u haeckt.

 

Saleucus.

 

Nu vvel ick ben nu hier, dus u droeffenis staeckt,

 

Ghy hebt hem nu by u, die u gantschlijck bemint.

Sy leyt hem in de camer die open gaet, ende sitten aen de tafel die al gedect is.

 

Iulia.

 

Gaen vvy dan in huys Heer, mijn uytvercoren vrint,

 

Vreucht doch nu hier ontbint, laet het hert nu juchten,

 

Nu ghy 'tlief by u hebt, bedrijft veel ghenuchten.

 

Laet ons doch vrolijck zijn, als minnaers vvel pleghen,

 

Hert, sin, al vvat ick heb, is t'uvvaerts gheneghen.