Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
AuteursrechtvrijSaleucus den jonghen. Oncuysschen vvil. Tghebots verachting.
Coemt alleen uyt.
Saleucus.
Och hoe gheluckich mach, ick my ter vverelt achten,
Die men sulcken troost siet, alle daghen vervvachten,
| |
[Folio N2r]
| |
Van mijn lief die daer is, boven alle vrouvven schoon,
O Iulia ghy spant, doch boven alles de croon,
Ick crijch van u te loon, menich lieffelijck vvesen,
Hoe seer dat mijn hert blaect, ghy cont my vvel ghenesen,
O mijn hertelijck lief, hoe soud' ick u doch derven,
V vvoordekens seer soet, doen my veel vreucht beerven!
VVel moet hy varen doch, die u schoon bloeme bemint,
Mijn hert is nacht en dach, altijt by u lief ontrint,
Als uvven besten vrint, tot uvven dienste ghereet,
Invvendich ben ick bly, dat ick voor ghevvis oock vveet
Dat ghy my oock int stil, liefde en goe jonste draecht,
Och dat ick ghetrout bin, vvort van my dicvvils beclaecht,
Denct dat my sulcx mishaecht, maer datis nu al te laet,
Mijn vvijf is teghens my, hartneckich, heel stuer, en quaet,
Sy en vveet haer naer staet, gheensins by my te voeghen,
Maer Iulia die vveet, al mijns hertzen ghenoeghen,
Al mach my vvroeghen vvat, 'tbinnenste mijnder herten,
Daer maeck ick cleyn vverck af, sulcx en doet my geen smerten,
Mach d'allerliefste lief, my maer somtijts ghebeuren,
Tvvaer vvel quaet moest de man, altijt by een vrou treuren,
Daer so veel bloemkens schoon, hier in stadt zijn groeyende,
Dus mijn dienaers vveest u, nu ras hervvaerts spoeyende,
Oft u naect groot verdriet, so ghy noch langher vvech blijft.
Oncuysschen wil ende 'tghebots verachting comen uyt.
Oncuysschen vvil.
Hier zijn vvy Heer, ick bid, op ons doch niet en kijft,
Vvven tooren verdrijft, en verclaert ons uvven vvil.
Hy spreect den oncuysschen wil aen.
Saleucus.
Ghy ten eersten gaet by, mijn Iulia svvijcht al stil,
En vvacht u voor gheschil, biet haer voor my goeden dach,
Ick come schier tot haer, so haest als ick emmers mach,
Dat sy ghelijck sy plach, reet maeck en frayen imbijt,
Segt ick sal by haer zijn, ende dat in corter tijt,
Doet mijn vvoort vvel met vlijt, biet haer oock mijn jonste.
Oncuysschen vvil.
| |
[Folio N2v]
| |
Laet my ghevvorden Heer, ick meyn ick can de conste,
V gheneghentheyt sal, ick haer voor ooghen stellen,
Sy heeft u oock vvel lief, te min moecht ghy u quellen,
Sulck te verhalen hier, soude my vallen te lanck.
Hy spreect 'tghebots verachting aen.
Saleucus.
En nemen vvy tvvee eens, ter vvijlen naer huys den ganck,
VVy moeten oock den stanck, van ons quaet vvijf vvel mijden,
VVy moeten haer t'huys met, fray blau bloemkens verblijden,
En ons vvat mijden oock, tot dat alom schoon vveir,, is.
Tghebots vera.
Ick vveet seer vvel te sien, oft de locht alom cleir,, is,
Oft als droeve meir is, ick vveet tot alles raet,, man.
Saleucus.
Men salt sien metter tijt, naer mijn lief ghy eerst gaet,, dan,
Segt haer den staet van, mijn liefd' en sulcke saken,
VVy tvvee gaen tervvijl t'huys, den goeden soon vvat maken.
Saleucus gaet in met 'tghebots verachting.
Oncuysschen vvil.
Gaet, gaet en siet vry toe, dat ghy't niet en maect te bont,
hy en rust nacht noch dach, 'tsalder eens vuylen goetront,
Te veel is onghesont, hoor ick d'ovders verbreyden,
VVat vvil ick segghen doch, hy can daer niet af scheyden,
VVaer het maer somtijts eens, int stil met het lief in 'tgroen,
Maer tis daghelijcx vverck, en tis hier altijt te doen,
Ick vvil als Lantsaet koen, gaen volbringhen mijnen last,
Hoe 'tgaet ick en can niet, verliesen, ick gae heel vast,
VVant al vvat daer af coemt, dat can ick vvel versetten,
En 'tgaet voor my al vvel, als ick 'tkeelgat mach netten.
Gaet in.
|
|