Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
Auteursrechtvrij
[Folio M3v]
| |
Oncuysschen vvil. Tghebots verachting.
Hy kijckt uyt, ende trect het hooft weder in.
Oncuysschen vvil.
Hou broer vvilt ghy, 'thoeft niet lichten?
Tghebots verachting.
Seker neef het, is my te cranck,
Ick vvil my claer, recht uyt bichten.
Oncuysschen vvil.
Hou broer vvilt ghy, 'thooft niet lichten.
Tghebots veral.
Ick en can my, schier niet rochten,
Nachtans sal ick, niet toeven lanck.
Oncuysschen vvil.
Hou broer vvilt ghy, 'thooft niet lichten?
Tghebots vera.
Seker neef het, is veel te cranck,
Nochtans creupel oft manck, ick come u seer haest by.
Oncuysschen vvil.
Maer hoe siet ghy nu dus, dat vervvondert my vry,
Ia ghy siet al hadt ghy, lang verdroncken gheleghen.
Tghebots vera.
Ick siender claer uyt als, vuyle dronckaerts vvel pleghen,
Ick cant niet svvijghen doch, 'thooft staet my heel en draeyt.
Oncuysschen vvil.
Ba ick prijs my ick drinck, tot dat het haenken craeyt,
En noch coem ickcals een, die nuchter is imbijten.
Tghebot vera.
VVy droncken te seer sterck, ons keel had moghen splijten,
Den vvijn liep so soet in, het vvas leckeren traen.
Oncuysschen vvil.
| |
[Folio M4r]
| |
Den vvijn vvas goet, maer vvy, ginghen hem dapper aen,
En onsen baes vvas oock, vvel heel deghelijck droncken.
Tghebots vera.
VVat schadet hem hy mocht, al soet gaen ligghen roncken.
VVy schonckent hem al vol, 'tvvas om te vvorden buys.
Oncuysschen vvil.
Maer hy vaerter vvel of, ten schaet hem niet een cruys,
Hy is veel eeren vvaert, vvant seker hy is een gilde.
Tghebots vera.
In alles is hy doch, even rustich en milde,
En hem en raect niet vvat, hy met vrouvven verteirt.
Oncuysschen vvil.
En hy is oock vvel een, schoon fray moerken vveirt,
VVant seer lustich vveet hy, met sulcke om te springhen.
Tghebots vera.
Alen cost hy't oock niet, ghy souter hem by bringhen,
VVant den oncuysschen vvil, hy al te seer bemint.
Oncuysschen vvil.
Maer hoe staeghet u aen,
Tghebots vera.
Al seer vvelmijnen vrient,
Het is doch al voor vvint vvy moeten vreucht oorboren.
Oncuysschen vvil.
Het mach gaen so dat mach, men sal niet veel deucht sporen,
Tev vvas in hondert jaer, voor ons gheen sulcken tijt.
Tghebots vera.
Tis vvel naer mijnen sin, met recht zijn vvy verblijt,
Elck een gaet doch nu om, met allerley schoon vrouvven.
Oncuysschen vvil.
Daer en vvort nu ter tijt, gheen ghebot onderhouvven,
Des zijt ghy nu een heer, sonder reghel of vvet.
Tghebots vera.
En ghy oncuysschen vvil, zijt van deuchden 'tbelet,
Elck nu zijnen sin set, op schoon vrouvven en hoeren.
| |
[Folio M4v]
| |
Oncuysschen vvil.
Ghebots verachting dit, zijn vry al uvve voeren,
Ghy zijt die daer verleyt, des menschen hert en vvil,
Ghy doetet openbaer, dat ick vvel doe int stil,
Ghy leeft sonder gheschil, tot oncuysheyt ontsteken,
Men vveet nu van gheen, straf onder het volck te spreken,
Echtbreken is nu 'tbest, datter om gaet in als,
Ghy hout de VVetten doch, als onnoodich en vals,
Het quaet dat ghy bedrijft, gaet al veir buyten schreven.
Tghebots vera.
VVat vvorter al ghevvelts, ja vrouvvencracht bedreven,
Men vveet van gheen ghebot, daer en is gants geen straf,
Ghestichticheyt is met, de deucht al lang int graf,
Elck leeft nu als een Heer, niemants niet ondervvorpen.
Oncuysschen vvil.
Van overspel ist al, ja in steden en dorpen,
Datmen alom schier hoort, tis voor my vvel een vreucht,
Vrouvven schenden acht elck, nu schier te zijn een deucht,
Daer en is gants geen vrees, men acht oock niet geen blaemte.
Tghebots vera.
Onder de maechden is, schier noch heusheyt noch schaemte,
Al haer vvesen is niet, dan lichtveerdicheyt groot,
Daer en is gants gheen eer, maer aelvvaerdicheyt bloot,
Tis schande by gants doot, so sy haer alom draghen.
Oncuysschen vvil.
VVat raket ons sy doent, om haer liefs te behaghen,
Sulck draecht een gelapt hemd, die schijnt vervveent en rijck.
Tghebots vera.
Ia, ja den meesten hoop, gaen schier hoeren ghelijck,
So gaen sy loeren al, als lichte camenieren.
Oncuysschen vvil.
Oft als schoon Duyvels vvilt, sietmen haer het hooft chieren,
Dit gaet hier nu al om, in Locria de stadt.
Tghebots vera.
| |
[Folio N1r]
| |
Dit is door u bedrijf, ghy hebt een vvoort in 'tvat,
Door den oncuysschen vvil, sietmen dat al gheschieden.
Oncuysschen vvil.
Neen 'tcoemt al door u, ghy hebbet te ghebieden,
Tis 'tghebots verachting, die elck zijn quaet verstijft.
Tghebot veral.
Het ghelt ghelijck oft ghy, oft ick vvie dat bedrijft,
Alst slechts vvel beschict vvort, gaen vvy by onsen meester.
Oncuysschen vvil.
Hy is seer vvel bevvaert, met de hulp van ons tvveester,
Hy mach segghen tot ons, knechts ick heb u ghesocht.
Tghebots vera.
En vvy meester ghy hebt, ons creghen onghecocht,
Hy is met ons bevvaert, als met de cat de muyse.
Oncuysschen vvil.
Sonder ons goede hulp, sal hy niet gaen te gruyse,
VVant al dat hy doch vvilt, dat vvillen vvy oock me.
Tghebots vera.
Tis claer al sous naer 'thof, tel maistre tel varlé,
VVeest ghy slechts vvel te vre, vvy sullen haest gaen bancken.
Oncuysschen vvil.
Ick vved dat onsen baes, alreedt is aen 'tmoosiancken,
Al by de liefste schoon, daer doet hy vast zijn voort.
Tghebots vera.
Ick sorch dat vuylen sal, gaet hy altijt so voort,
Hy ligt doch heel versmoort, in oncuysheyt verblint,, daer.
Oncuysschen vvil.
Dat is recht dat ick soeck, 'tblijft dat hy my bemint,, vaer,
Hy moeter doch by zijn, al sou hy eten,, niet.
Tghebots vera.
Maer hoe can hy doch zijn, vrou so vergheten,, siet,
Ten is noch seer lang, dat hy met haer eerst trouden.
Oncuysschen vvil.
Ia vanden derden dach, af, hem sulcx als berouden,
| |
[Folio N1v]
| |
Ghy vvaert die hem sulcx riet, soot metter daet vvel blijct.
Tghebot vera.
Neen vrient ghy zijt het selfs, die den prijs daer af strijct,
Vvven oncuysschen vvil, heeft hem sulcx gheraden, ras.
Oncuysschen vvil.
Neen ghy vvaer selfs, vvant hy volchde u paden,, ras,
En verachtent oock al, zijnen eedt en 'tverbodt.
Tghebots vera.
Nieman ten ontsiet hy, noch de menschen noch Godt.
Oncuysschen vvil.
Neen neen zijn vvijf al vvat, so lang als hyer by,, is.
Tghebot vera.
Hy vergheet die terstont, als hy met d'ander bly,, is,
Ghy vervvect hem daer toe, met uvven loosen vont.
Oncuysschen vvil.
Neef al ghenoech daer af, hout doch van sulcx den mont,
En laet ons als goe maets, nu scheyden goe ghevrinden.
Tghebot vera.
Gaen vvy sien vvaer dat vvy, ons Meester sullen vinden,
VVy sullen vveer met hem, moeten te bruyloft gaen.
Oncuysschen vvil.
VVie vveet oft dat dees feest, met ons vvel sal bestaen,
En dees ghenucht can met, ons op 'tlest verkeeren,, vvel,
Men crijcht voor een cleyn vreucht, vvel een groot verseeren,, fel.
|
|