Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
Auteursrechtvrij
[Folio L1v]
| |
De Borghemeester. De Mayer. De stadts Bode. Steenvvachter.
| |
[Folio L2r]
| |
Hy en dacht anders niet, dan van hongher te sterven,
Sijn dochter ginck int lest, vanden Mayer vervverven
Oorlof om haren vaer, zijnde vvel ondersocht,
Te besoecken, en doet, een stuck noyt eens bedocht,
O Cimona het is, uyt jonst van u bedreven,
Sy heeft haer volle borst, haren vader ghegheven,
En heeft hem so ghelaeft, zijn benout hert ghesterct.
Doen sy noch meer vveer quam, heb ick int lest ghemerct,
Sulcx siende door een gat, deed' ick haer by hem blijven.
De Borghemeester.
O vvat een liefde groot, vvat een cloecheyt der vvijven,
Binnen Athenen is, sulckes niet meer ghehoort,
Maer Steenvvachter segt eens, vvaer is sy rechtevoort,
is sy al vvech gheraect, hoe quam sy uyt u handen?
Steenvvachter.
Neen voorvvaer sy sit vast, sy ligt daer noch in banden,
haer vast te houden docht, my vvel de beste vvijs.
De Borghemeester.
Ghy doet metallen vvel, ghy behaelt eer en prijs,
Dus keert naer huys laet ons, ghevvorden metter saken,
Den steenwachter gaet in.
Lieve metbroeders vvat, sullen vvy nu gaen maken,
Tis een ghetrouvve liefd', tis vvel een groote deucht,
Sulcx is claer noyt ghehoort, des my het hert verheucht,
Tdunct my onghelijck zijn, datmen recht sou ghebruycken,
Laet ons barmhertich zijn, laet doch ghenaed' ontluycken,
Als eenen spieghel blinct, dees liefd' die hier gheschiet,
Laetse beyde vry gaen, verloste uyt verdriet,
VVant men sal doch dit stuck, vvijt ende breet verstrecken,
En het behoort elck een, tot liefden te vervvercken,
Dus segt my hoe dat ghy, hier toe al zijt ghesint,
Tis den soon voor den vaer, voor den soon oock het kint,
VVie en soude dees daet, anders connen dan prijsen.
Den eersten Raet.
Ghenade en gheen recht, soud' ick haer nu bevvijsen,
| |
[Folio L2v]
| |
De liefde verdient meer, elck salt ons vveten danck,
Cimon sal nacht en dach, ja al zijn leven lanck,
Die van Athenen dienst, vvillen doen vroech en spade.
Den tweeden Raet.
VVy verstaent oock also, en zijn al tot ghenade
Bevveecht, sy zijnt vvel vveirt, daer hebt ghy 'trecht bescheet,
De Borghemeester.
Broeders nu vvy zijn tot, barmherticheyt ghereet,
So moeten vvy haer noch, doen eenighe vereering,
Om dat dees liefd' sou zijn, yeghelijck tot een leering,
En datse elck een vvel vast, sou zijn in 'thert gheprent,
Thien pont silvers sou ick, haer noch tot sulcken ent,
VVt Schatcamer hier, mildelijck bringhen,
Believet u also,
Al de Raden.
Iaet.
De Borghemeester.
VVilt haer dan hier bringhen,
Heer Mayer alle beyd', haelt haer nu metter spoet.
De Mayer.
Seer gheiren doe ick sulcx, 'thert my verheughen moet,
Als ick nu hoor dat sy, ghenaed' sullen ghenieten.
De Mayer staet op ende gaet nae de ghevanghenisse.
De Borghemeester.
Ghy bode laet u daer, binnen ras het ghelt schieten,
Tot thien pont silvers toe, bringhet terstont tot my,
VVy sullen haer voorvvaer, beyde maken heel bly,
Maer meestendeel den vaer, daert quaelijck met ghestelt,, vvas.
De stadts bode loope binnen, ende coemt eerstont weder uyt.
De stadts Bode.
O eervverdighen Raet, hier bring ick nu dat ghelt,, ras,
Daer ick om ghegaen vvas, tis my ghetelt met haest.
Den mayer coemt met de ghevanghens.
De Borghemeester.
Hier comense voorvvaer, sy schijnen noch verbaest,
Ons meyning sien ick vvel, die is haer noch verholen.
De Mayer.
| |
[Folio L3r]
| |
Hier bring ick haer beyd' nu, so my schier vvas bevolen,
Ick vont haer seer bedroeft, in haer banden heel stil,
Sy gheven haer gheheel, in mijner Heeren vvil,
Die haer ghelieven sal, des Raets meyning te segghen.
De Borghemeester.
Ghy zijt schuldich de doot, als vvy't vvel overlegghen,
Eerst ghy Cimon ghy lang, van ons vervvesen zijt,
En ghy Cimona hebt, ons ghedaen grooten spijt,
Dat ghy ons vonnis so, hebt ghesocht te beletten.
Cimon ende Cimona vallen op haer knien.
Cimona.
VVy bekennen beyd' schult, en teghen des Raets VVetten,
Hebben vvy ons ontgaen, en grootelijcx misdaen,
Maer vvy bidden vvilt ons in ghenade ontfaen,
Goetjonstighe liefd' die, hevet ons bey' gheraden,
Den oorspronck coemt uyt haer, laetse comen te staden
Aen de dochter die den, vader liefde betoont.
Cimon.
Sy hevet voor my ghedaen, laet haer doch zijn gheloont,
Laet my bid ick alleen, voor de misdaet betalen,
Ons beyde en cont ghy, nieuvvers in achterhalen,
Dan dat ick mijnen vaer, al te seer vvas ghetrou,
En mijn dochter heeft haer, selven ghebracht in rou,
Mits dat sy met haer borst, troulijck heeft comen voeden.
De Borghemeester.
Nu staet dan beyde op, 'tvergaet u al ten goeden,
Sy staen op.
Tleven vvort u ghejont, alle vvs vaders schult
Schellen vvy u quijt, dus, vveest met blijdschap vervult,
En u vvort uyt ghenaed', u misdaet gants vergheven,
Voor uvve liefde groot, vvort ghy noch daer beneven,
Met thien pont silvers goet, vanden Raet nu vereert,
Dus gaet 'tsamen naer huys, en voortaen vreucht vermeert,
Nemet ghelt met u dan, en gaet 'tsamen in vreden.
De Borghemeester ghevet Cimona dat ghelt.
Cimona.
O gheluckighe uyr, ghevvenschten dach van heden,
| |
[Folio L3v]
| |
Des vvy u VVijsen, Raet danck vveten t'aller stont.
Cimon.
Ick bedanck oock den Raet, uyt mijnes hertzen gront,
En ick erbiede my, altijt tot des stadts dinste,
Beveelt my vvat ghy vvilt, ghebruyct my als de minste,
Ick salt al doen vvat daer, mach zijn in mijnder macht,
En u mijn dochter oock, vroech en spaed', dach en nacht,
Blijf ick tot uvvaerts vast, en eevvelijck verbonden,
Ick bedanck v van de, liefde aen u bevonden,
Oorlof nemen vvy nu, aen den Raet soo t'betaemt,
In Liefd' groeyende blijft, altijt minlijck versaemt.
Gaen naer huys.
De Borghemeester.
Nu broeders tis hooch tijt, dat vvy van hier oock scheyden,
Den dach is schier voorby, vvaer naer vvillen vvy beyden,
Dus neem ick oorlof hier, aen elck groot ofte cleyn,
Als den avont by is, coemt de rust elck ghemeyn.
De Raetscamer gaet toe.
|
|