Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
AuteursrechtvrijCimon. De Borghemeester. Eenen Stadt-bode.
| |
[Folio H2r]
| |
Ick vveet hy grondich sucht, zijnde bedroeft van herten,
Och vader vader mijn, mocht ick draghen u smeren,
Mocht ghy doch nu vry gaen, en ick terven de doot,
Ick vvilt al lijden om, u te helpen uyt noot,
Ghy zijt crachteloos heel, u leden gheensins machtich,
Vvven sterfdach is by, ghy left nu heel onsachtich,
Sittende daer gheboeyt, met svvare boeyen vast,
VVaerder noch troost oft hulp, in uvven grooten last,
Maer eylacen gants niet, vvy blijven int verseeren,
ghy hebt my opghebrocht, ghemaect een man van eeren,
Dvvelck ick tot gheener tijt, te verghelden en vveet,
Mocht ick in u plaets staen, ick binner toe ghereet,
Des vvil ick my voor den, eersamen Raet vercloecken,
V los te hebben sal, ick van haer gaen versoecken,
En bieden my aen haer, te blijven uvve borch,
Och creech ick u so uyt, maer neen is al mijn sorch,
Maer vvat schatet versocht, het naest is eens beproeven,
Slaen sy my alsulcx af, my naect meerder bedroeven,
Cleynmoedich sal my 'thert, sincken in mijnen schoen,
Liefd' vermaent my nochtans, mijn beste eens te doen,
Des gae ick dervvaerts ras, sien vvat gheluck sal gheven,
Tis den mensch eenen troost, als hy op hoop mach leven.
Hy gaet nae de Raetscamer by den stadts Bode binnen.
De gordijnen worden open ghedaen.
De Borgemeester.
Het vverlvaren der stadt, en des raets van Athenen,
Vermaent ons tot goet recht, en liefde oock met eenen,
Dvvelck vvy schuldich zijn naer, den behoorlijcken plicht,
Dus broeders ick bid u, hebt altijt goet opsicht,
Dat Rechts bediening by, ons altijt vvort bevonden,
Laet ons de ghemeynt voor, staen, en haer t'allen stonden
Met behoorlijcke liefd', en trou doen onderstant.
De stadts Bode spreect den Raet aen uytcomende.
De Stadts bode.
O eervveerdighen Raet, hier is een voor de hant,
Die ootmoedich versoect, by mijn Heeren te vvesen.
De Borghemeester.
| |
[Folio H2v]
| |
Verclaer ons vvie dat is.
De Bode.
Tis Cimon, soon van desen
Die hier ghevanghen leyt, Miltiades ghenaemt.
De Borghemeester.
Laet hem dan binnen staen, vvant het qualijck betaemt,
Dat yemant onghehoort, sou blijven, oft versteken.
De stadts bode loopt binnen, ende haelt Cimon.
Cimon.
Achtbaren VVijsen Raet, u come ick nu aenspreken,
Biddende met ootmoet, dat ick mach zijn verhoort.
De Borghemeester.
Gheeft te kennen u saeck, segt al stoutelijck voort,
VVat reden en recht is, gheschiet u alle vveghen.
Cimon.
My en tvvijfelt gants niet, oft ghy sult zijn gheneghen
Tot barmharticheyt groot, als u sal zijn bekent,
Dat al mijn begheert is, uyt liefd' int hert gheprent,
So ist dat ick hier bid, met mijn handen te gader,
En niet voor yemants vreemts, maer voor mijn eygen vader,
Die daer ghevanghen leyt, van herten heel benout,
Te meer om dat hy is, troosteloos en stock out,
Die inden kercker haest, sal deerlijck moeten sterven,
Ten sy mijn Heeren my, een beed' laten vervverven,
Dat ick hem uyt ghenaed', nu mach vry crijghen hier,
Zijnen sterfdach is by, hy vervvacht de doot schier,
Och mocht hy sterven dan, in zijn vryheyt met vreden,
Dat hy in banden stierf, en vvaer billich noch reden,
Die dese stadt so veel, deucht en dienst heeft ghedaen,
Voor mijnen vader ben, ick nu ghereet te gaen,
Al vvaert oock totten doot, ick bent bereet te lijden,
Hy valt op zijn knien.
Dus eervveerdighen Raet, laet my, bid ick, bevrijden,
Mijnen ouden vaer, laet, hem vry sonder gheschil,
Zijn daghen enden doch, ick stae die daer vvil
Zijn borghe blijven, en, voor hem alles vervvachten,
| |
[Folio H3r]
| |
Hertsvveer, banden, en oock, al de droevighe nachten,
Ia den bitteren doot, en alle onghemack,
Laet slechts mijn vader vry, laet hem onder zijn dack,
In vrede sterven t'huys, o eervveerdighe Heeren.
Cimon staet op ende gaet binnen.
De Borghemeester.
Staet op en vertrect vvat, ghy zijt vveert aller eeren,
Dat ghy u vader hier, sulck een liefde bevvijst,
Dees trou en liefd' des soons, is vveert datmense prijst,
Voorvvaer men hoorde noyt, noch men sach desghelijcken,
Als desen Cimon nu, hier dadelijck laet blijcken,
Och vvaer dees liefde in, allen kindren 'tvvaer goet,
Zijn begheerte vind' ick, redelijck, en dat doet
Dat vvy't hem oock gants niet, en behooren t'ontsegghen,
De saeck is doch al een, als vvy't vvel overlegghen,
Oft den vaer oft den soon, voor de schulden betaelt.
De Mayer.
Heer Borghemeester hier, dient een saeck vvel verhaelt,
Ick vinder svvaerheyt in, en die met allen groot,, is,
VVant de vader heel out, en schier in stervens noot,, is,
Tis der ghemeynten ghelt, dat hy schuldich is claer,
So hy sulcx niet betaelt, de doot volcht daer naer,
Sou desen sterven dan, vvy moeten ons beraden.
De Borghemeester.
Al coemt de vader los, vvat mach ons sulckes schaden,
Rechtvoordering die blijft, volcomen in als, vvant
Laten vvy eenen vry, d'ander blijft in ons hant,
Die voor zijnen vaer oock, te sterven vvilt bereet,, zijn,
Dat hy sulcx hier versoect, mach ons allen vvel leet,, zijn,
Tis liefde die sulcx doet, die maect dat hy sulcx eyst,
Dus verclaer ick recht uyt, en ick spreeck ongheveyst,
Om den ouden mans vvil, soud' ick hem sulcx toe laten.
Eersten Raet.
Ick ben oock sulcx van sin, vvant vvat salt ons baten,
Dat desen ouden man, inde ghevanghenis sterft
| |
[Folio H3v]
| |
Dat hy vol angst en pijn, inde banden bederft,
VVachtende datmen hem, des doots tijding sal bringhen,
Dus mebroeders ick bid, vvilt doch all ghehingen
Dat barmherticheyt mach, aen hem vvorden ghetoont,
Laet Cimons liefde doch, niet blijven ongheloont,
Laet hem in svaders plaets, in bevvaernisse stellen.
Den tvveeden Raet.
Medebroeders ick en, al mijne med'ghesellen
Zijn oock alle ghelijck, van dusdanighen sin,
Alist dat liefd' vervvint, het recht is niet te min,
De soon is doch bereet, 'tvaers schult in als te boeten.
De Borghemeester.
Heer Mayer haelt den vaer, laet ons den druck versoeten,
Dat hy hier voor Recht coem, is deses Raets bevel.
De Mayer.
VVat mijn Heeren belieft, sal ick volbringhen snel,
Tot haren dienst laet ick, my altijt ghereet vinden.
Gaet nae de gevangenis.
De Borghemeester.
En ghy bode haelt ons, Cimon die so beminden
Zijnen vader, en lief, heeft uyt enckelder deucht.
De stadts Bode haelt Cimon uyt.
De stadts Bode.
Coemt Cimon verblijt u, thert sy u vvat verheucht,
Hoort vvat u den Raet sal, t'uvven besten ghebieden.
Cimon.
Mocht ick mijnen vaer vry, crijghen, mocht dat gheschieden,
So vvaer ick heel gherust, mijn droefheyt vvaer ghestaect.
Och ginder so coemt hy, daer mijn hert so naer haect,
Gheluckich is de uyr, dat ick hem mach aenschouvven,
Vader om uvvent vvil, vvas 'thert in groot berouvven,
So ick u lossen mach, mijn droefheyt is ghesust.
De Mayer coemt met Miltiades ende gaet sitten op zijn plaets.
De Borghemeester.
Nu vvel Cimon hoort toe, vveest vvat beter gherust,
VVy hebben op u saeck, ghelet, en overvveghen,
De liefde die ghy toont, heeft d'overhant ghecreghen,
| |
[Folio H4r]
| |
Mser vvy bidden en acht, de saeck doch niet te licht,
Denct dat v vader vvort, totter doot toe beticht,
En d'uytspraeck vvort, vervvacht ja van daghe te daghen.
Cimon.
Al sterf ick oock voor hem, daer naer sal ick niet vraghen,
Als hy in vrede blijft, tot dat zijn leven ent.
Miltiades.
Och Cimon u doch om, mijnent vvil niet schent,
Al dat ghy hier versoect, is buyten recht en reden,
Ick ben doch out en cout, mijn daghen zijn gheleden,
Den sterfdach is naer by, dat ick doch sterven moet,
Quaemt ghy dan int verdriet, voor mij, sulcx vvaer niet goet,
Dleven u beter sal, dan my oude man voeghen.
Cimon.
Och neen vader ick bid, laet u mijn doot ghenoeghen,
Mach ick u crijghen vry, ick en vraech niet hoe gaet,
So ick sulcx hier vercrijch, vanden achtbaren Raet
Mijn hert sal my van vreucht, invvendich heel verquicken,
VVie vveet hoe 't hem int lest, noch met my mochten schicken,
Tis my ghenoech dat ghy, t'huys sterft sonder verdriet.
De Borghemeester.
Miltiades u soons, liefde t'uvvaerts siet,
En die vervvect in ons, oock een groot medelijden,
Dus hout ghy u gherust, laet uvven soon betijden,
Devvijl hy sulcx van ons, so troulijck heeft begheert.
Cimon.
Ick bedancke den Raet, die is veel ceren vveert,
Om dat haer heeft belieft, mijn vader vry te laten,
Nu vader vaert dan vvel, tverblijf my uyter maten,
Dat ick sie dat ghy naer, huys moecht den ganck.
Miltiades.
Mijnen beminden soon, ick vveets u grooten danck,
Dat ghy voor my nu gaet, in so droevighe banden,
Eenen spieghel zijt ghy, der liefden voor veel landen,
| |
[Folio H4v]
| |
En tis een vrome daet, van u mijn kint ghedaen,
Maer sulcx bedroeft my seer, dat ghy niet met moecht gaen,
En dat vvy t'samen so, ons daghen mochten inden.
Cimon.
Vader gaet ghy met rust, laet uvven druck verslinde,
Ick beveel u den Heer, u nieuvvers met en quelt.
Sy omhelsen malcanderen, ende Miltiades gaet in.
De Borghemeester.
Heer Mayer siet ghy toe, dat ghy desen vast stelt,
En laet hem t'aller tijt, sterck en troulijck bevvaren.
Cimon.
Eervveerdighen Raet u, moet altijt vvedervaren
Voorspoet en gheluck hier, en al vvaer dat ghy zijt.
De Mayer gaet met Cimon na de ghevanghenis.
De Borghemeester.
VVaer heeftmen ghesien oyt, ver oft naer, breet oft vvijt
Een alsulcke liefd' groot, onder eenighe menschen,
Och vvaer sy over al, so, dat vvaer vvel te vvenschen.
Maer broeders my dunct het, heel laet vvort op den dach,
De vvijfheyt is nu volbracht, des elck vvel scheyden mach.
De Raetscamer gaet toe.
|
|