Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
AuteursrechtvrijElips. De Coninck. Vleeschlijcke begheerte. Quaet ingheven. De Vader. De Moeder.Elips alleen uyt.
Elips.
O vroljcken dach die, ick my heb uytvercoren,
Door den bitteren doot, salick mijn hert nu enden,
ick sal haest met de reyn, Diana vreucht orboren,
Ia zijn int vreuchdenvelt, met der schoon maechden benden,
O rampsalichste,, vvaer, sou ick my anders vvenden,
Dan tot de felle doot, die my nu can verblyen,
Hoe can een moeder doch, tot sulck een boos spel senden
Haer natuerlijcke kint, dat sy hoorden te vryen,
Voor sulck een groot misval, Ia ick goor straf te lyen,
So ick my eenichsins, tot oneer begheven,, vou,
Nu vvel aen ick hoop noch, 'tsal ten besten ghedyen,
VVant ick geensins en soeck, sulck een schandich leven,, rou,
Dus met suchten, met angst, met schudden en beven,, nu,
Begheef ick my tot den, Coninck in zijn schoon palais,
Den tijt vereysschet dat, ick nu aldus sneven,, sou,
En door dees bitter doot, vercrijch ick mijn rust en pais,
Ick vind'ter vverelt niet, dan veel kermens alle rais,
Des sal dit scherp vvreet-mes, mijn suyver hert doorsteken,
Dvvelck my so brant al staect, in een gloeyende fornais,
| |
[Folio F1r]
| |
Ten is gheen vvonder oock, dat my de ooghen leken,
Den moet begheeft my schier, qualijck can ick ghespreken,
Maer hoe claech ick doch so, vvaer voor vvil ick nu sorghen,
Ick sal it scherp mes stout, al met gheveynsde treken,
Hier nu onder mijn cleet, looffelijck gaen verborghen,
VVant liever laet ick my, dooden, ja stracx vervvorghen,
Dan my oneer oft schandt, aen mijn lijf sou ghebeuren,
Tis nu den lesten dach, ick en hoop gheenen morghen,
Tot inder doot sult ghy, eerbaerheyt aen my speuren.
Sy trect een scherp mes uyt, ende dat bercht sy onder haer clederen.
De Coninck staet voor zijn Hof verwachtende Elips.
De Coninck.
D'uer is ghecomen nu, dat ick my verfrayen,, sal,
Ghecomen is nu d'uer, die mij so doet verlanghen,
Thert, de sinnen, en lust, ick nu terstont payen,, sal,
Ick vervvacht hier mijn lief, met haer blosende vvanghen,
Hoe minnelijck sal ick, haer haestelijck ontfanghen,
Lieffelijck sal ick haer, omhelsen in corter stont,
Al ben ick schier door haer, ghecomen int verstranghen,
Ick hoop te cussen nu, haren schoonen rooden mont.
Elips siet den Coninck staen.
Elips.
Och de Coninck staet daer, benauder ick my noyt vont,
Nochtans vvil ick my stout, tot d'uytcoemste bereyden,
Ick moet schoon spreken eerst, so lang bidden en vleyden,
Tot dat ick erlangt heb, 'tgheen dat ick sal versoecken,
Nu vvel aen dit's om goet, ick sal my gaen vercloecken,
Ick hoop dat het gheluck, mijn leven noch sal sparen,
Ick sal sterven de doot, oft mijn eer vvel bevvaren.
Met eerbiedinghe gaet sy by den Coninck.
Heer Coninck hebt met u, dienstmaecht medeghedooghen,
Siet haer doch eens aen met, u ghenadighe ooghen,
Die hier nu coemt ten dienst, van u hooghe Majesteyt.
De Coninck cust Elips.
De Coninck.
VVillecoom liefste daer, 'tdiepste der herten na beyt,
VVillecoom vveerste mijn, daer de Son op schijnen mach,
Al is dat 'thert om u, vvel in duysent pijnen lach,
Mijnen gheest die leeft nu, en ick ben heel ghenesen,
| |
[Folio F1v]
| |
Als ick nu by u o, suyver roose mach vvesen,
Helena en vvas noyt, Paris so aenghenaem claer,
Noch Leander en vvas, oock van zijn Hero voorvvaer,
So seer hertgrondich noyt, vervvacht tot eenigher tijt,
Als uvver liefden mijn, uytvercoren lief nu zijt,
Dus al sonder respijt, gaen vvy vrolijvk te samen,
Ons verstrecken int Hof, en daer naer den betamen,
Voorstellen allen vreucht, als tvvee minnaers toebehoort.
Elips valt op haer knien.
Elips.
O Coninck hooch beroemt, verstaet van my eerst een vort,
Een bede moet ick u, eerst bidden seer ootmoedich,
Die voldaen zijnde so, is mijn lichaem heel spoedich,
Om volbringhen in als, uvves hertzen ghenoeghen.
De Coninck.
V te ontsegghen yet, dat soud' my qualijck voeghen,
Eyscht, vvenscht, begheert, vvat is uvven vvil sal gheschieden,
Ghy en behoort niet, te bidden, maer te ghebieden,
Tis t'uvven besten, al, vvaert de heel helft van mijn Rijck,
Daer is mijn hant, van mijn beloften ick niet en vvijck,
Ick svveer u by mijn eer, ick salt u troulijck houvven.
Elips.
O edel Coninck sulcx, is oock mijn vast berouvven,
Daerom bid ick u oock, met ghesamender handen,
Vvve Majesteyt soect, my te bringhen ter schanden,
En mijn lichaem meynt ghy, nu dadelijck t'onteeren,
Maer ick bid met ootmoet, bringt my uyt dit verseeren,
VVilt met u eyghen svvaert, my mijn hert eerst doorkerven,
VVant liever begheer ick, duysent dooden te sterven,
Dan ick int allerminst, my soud' onteeren laten,
Sy trecket verborghen mes uyt.
Maer so ghy't niet en doet, so sal ick dit mes vaten,
En my selven also, berooven van mijn leven,
Sulcx is heer Coninck t'slot, dus vvillet my vergheven,
VVant met mijnen vvil en, sal ick niet ter schand' comen,
Maer so haest als ghy Heer, my 'tleven hebt ghenomen,
| |
[Folio F2r]
| |
Dan is'tlichaem voor u, o heer Coninck te voren,
Dus neemt cloeclijck u svvaert, vvilt my het hert doorboren,
Oft ick salt my selfs doen, om de doot te ghevvinnen.
Sy dreycht haer selven te doorsteken.
De Coninck die neemt haer dat mes uyt der hant.
De Coninck.
Och Elips hout doch op, vvat soudt ghy gaen beginnen,
Soud'ick u dooden, dat, vvaer qualijck van my ghedaen.
Maer liefste staet op ick, sal u in ghenaed' ontfaen,
En al 'tgheen ick u heb, belooft sal ick volbringhen,
Mijn ghemoet en mijn hert, gaet my tuyghen en dvvinghen,
Dat ick d'eerbaerheyt moet, nu int openbaer loonen,
De Coninck heft haer op.
Staet op lief u sal ick, voor mijn Coningin croonen
Deucht en eer sal ick u, al mijn leefdaech bevvijsen,
Vvve eerbaerheyt can, ick niet te vollen prijsen,
Die aen u suyver bloem, nu ter tijt is beuonden,
Hy werpet mes wech.
Ligt daer nu ghy vvreet mes, sout ghy mijn lief doorvvonden,
Och neen, neemt lief mijn hant, vvant ick u trou belove,
De Coningin sult ghy, haest zijn van mijnen Hove,
Daer op so kus ick u, lieflijcke roode vvanghen.
Elips.
O heer Coninck heb ick, dan ghenaed' ontfanghen,
So sal ick by u als, een dienaersse vvesen bly.
De Coninck.
Verheven vvas noyt vrou, dat svveer ick by desen vry,
Als ghy by my sult zijn, uytvercoren bloeme reyn,
V eerbaerheyt heeft dit, verdient o ghy edel greyn,
En u ouders moet ick, hier af terstont de vveet,, doen,
Mijn dienaers vvaer zijt ghy, mijn bevel vvilt ghereet,, doen.
Vleeschlijcke begheerte ende Quaet ingeven comen uyt.
Vleeschl. beg.
Tot alles zijn vvy hier, spoedich tot des Conincx dinst,
Ghebiet maer al die daer, in 'tHof zijn, ja meest en minst
Zijn den Coninck ghetrou, als ghehoorsame knechten.
De Coninck.
Nu vvel aen vvilt ghy dan, mijn bevel vvel uytrechten,
D'een hael de moeder hier, en d'ander hael den vader,
| |
[Folio F2v]
| |
Vergadert met een oock, de broeders allegader,
Van dees schoone Gravin, mijn vvoorden in 'therte prent,
Datse Coningin sal, vvorden, maect haer sulcx bekent,
Van Inghelant, ja oock, van al mijn Coninckrijcken,
Beveelt mijn Heeren al, datse gheensins en vvijcken,
Maer datse haer terstont, hier in 'tHof by my spoeyen,
Voorts laet vveten aen die, haer mijns hof houding moeyen,
Datse reedt maken seer, costelijcke maeltijden,
Latet Hof cieren schoon, en vvilt gheenen cost mijden,
Alsmen vvel plach te doen, in Conincklijcke feesten,
Laet verheughen al 'tvolck, van minste tot den meesten,
Laet Harpen Fluyten en, Trompetten nu vry clincken.
Quaet ing.
Heer Coninck 'tvvort beschict, hebt ghy geen achterdincken,
VVy loopen om te doen, uvves Majesteyts bevel.
Sy loopen beyde binnen.
De Coninck.
Vliet alle svvaerheyt nu, vliet van my alle ghequel,
Vrymoedich sal ick haest, sonder eenich besvvaren,
Met d'allerliefsten mijn, vrolijck moghen vergaren,
En met u mijn soete bruyt, lieflijck vergheten den tijt,
Dus liefste ick svveer u, dat ghy my vvillecoom zijt,
En daer en vvas noyt gheen, Princers van sulcker vveerden,
Als ghy my nu sult zijn, noyt en sachmen aenveerden,
Eenich minnaer hier ter, vverelt so minlijck zijn bruyt,
Als ick u nu sal doen, o suyver Lelyen spruyt,
En noch so verdient u, eerbaerheyt al te veel meer.
Elips.
Och ick bedanck u o, machtichsten Coninck mijn Heer,
Dat u Majesteyt zijn, dienstmaecht so minlijck ontfangt.
De moeder ende vleeschelijcke begeerte comen by den Coninck.
De Moeder van Elips.
Ick sie mijn dochter daer, het hert my seer verlangt,
Om te vveten oft naer, u segghen al vergaen,, is.
De Coninck.
VVillecoom edel vrou, aensiet hoe dees ontsaen,, is.
| |
[Folio F3r]
| |
Die schier u dochter vvas, is nu oock mijn Coningin.
De Moeder.
Ick kus u Majesteyts, handen met mijn hert en sin,
Haer bedanckende seer, van d'overvloedighe deucht.
De Coninck.
VVillecoom mijn trou Heer, vveest doch vrolijck en verheucht,
VVillecoom moet ghy oock, Ridders te samen vvesen.
De Vader.
Machtighe Coninck groot, ghy hebt ons hert ghenesen,
Ist oock so gheschiet al, so den dienaer heeft,, verhaelt.
De Coninck.
Ick dencke vvel dat hy, u gheensins en heeft,, ghefaelt,
V dochters eerlijck hert, cost my daer toe bevveghen,
Eenen Coninck hebt ghy, tot eenen soon ghecreghen,
Sy vvort mijn Coningin, dus vveest vrolijck en vveest bly,
En om dat blijcken mach, dat sulcx volcomen so sy,
En dat de vverelt al, haer daer voor nu oock houde,
So haelt den Cepter hier, en oock de Croon van goude,
Op dat vvy so naer 'tHof, te samender hant treden,
Hout daer den Cepter lief, vvilt doch altijt met vreden,
Mijn Coninckrijck en 'tlant, troulijck helpen bestieren,
En daer set ick u de, Croon op om deuchts vercieren,
Ghy zijt mijn Coningin, en moetse altijt blijven.
Quaet ingeven ende vleeschlijcke begeerte loopen binnen, ende halen den Cepter, dien de Coninck Elips op set.
Elips.
O gheluckichste die, leeft onder d'edel vvijven,
VVaer can ick sulcx aen u, mijnen Coninck verghelden.
De Coninck.
D'eerbaer hert is mijn vreucht, dat my eertijts ontstelden,
Dus gaen vvy al naer 'tHof, om ons trou te volenden,
Die volbracht zijnde laet, ons tot vreucht niet vlijt vvenden,
Met trompetten gheluyt, elcken een doen bereyden,
Een goede saeck hoort elck, over al te verbreyden.
Gaen alle ghelijck in.
|
|